باززنده سازي خانه تاريخي با رويكرد بازيابي حس تعلق مكان

در لحظه مواجه با آن ديوارهاي آجرچين قديمي، آن درهاي چوبي كلون دار و آن سردرهاي زيبا، توفاني از احساسات گوناگون به سراغمان مي آيد؛ لحظه اي ميل داريم اين كوچه هاي تنگ و تاريك را بسرعت طي كنيم و به آرامش كذايي خيابان ها و محله هاي نوساز خودمان برسيم ، لحظه اي مايليم كه در اين محله ها كه انگار از تاريخ جدا افتاده اند و چون مشتي نمونه خروار، يادآور روزهاي گذشته اند، آنقدر آهسته گام برداريم تا سكوت مقدس و تاريخي اين ساختمان هاي آجرنما، اندكي پريشان نشود و لحظه اي ديگر، چون كارشناسي، اين ساختمان ها را مانعي بر پيشرفت شهر مي دانيم و لحظه اي ديگر. مقاله حاضر با طرح پرسش: چگونه با باززنده سازي خانه هاي تاريخي ميتوان حس هويت مكان را ارتقا بخشيد؟ آغاز مي شود.. بافت تاريخي شـهر شـيراز همچـون سـاير شـهرهاي ايران و جهان دسـتخوش تغييـرات گسـترش شـهري شده و تداخل سبك ها و شـيوه هـاي معمـاري در آن باعث ناهمـاهنگي بسـياري در چهـره آن و فرسـوده شدن اين بافت شـهري شـده اسـت. عملكردگرايي ديدگاههاي مدرنيستي توسعه، انسان و شهر ومعماري را از معنا بيگانه و از حس تهـي سـاخته و با توليد انبوه فضاهاي بي هويت و بي معنا انسان را در بي مكاني و بي هويتي رهـا كـرده انـد. در پژوهش حاضر سعي بر آن داريم تا با انتخاب يك نمونه موردي از خانه هاي تاريخي شيراز ، به بررسي روش هاي هويت بخشي و ارتقاء حس تعلق اين مكان ، بپردازيم. پژوهش حاضر به روش كيفي- تفسيري بوده ، تا با شناخت عوامل موثر در ايجاد حس تعلق مكان در باززنده سازي خانه هاي تاريخي ، هويت اين بنا ها و دركل هويت شهر براي آيندگان باززنده سازي و نگهداري شود.