مباني انديشه جهان وطني درآموزه هاي ماني

ماني در اواخر حكومت پارتيان در سرزمين بابل به دنيا آمد.هنگامي كه دوازده ساله بود، فرشته اي بر او نازل شد و به او فرمان داد به تبليغ دين خود بپردازد، اما اين كار را تا مدت ها به تعويق بيندازد.او نخست پدر و اطرافيانش را به دين خود دعوت نمود و پس از چندي به سفرهاي تبليغاتي خود دست زد و به واسطه ي آشنايي با رسوم و فرهنگ هاي شرقي و غربي دين جديد خود را كه آميزه اي از دين هاي زرتشتي، مسيحي و بودايي بود ارايه نمود.پس از چندي به ايران بازگشت و در دربار شاپور ساساني از ملازمان شاه قرار گرفت و به تبليغ و گسترش مانويت پرداخت اما پس از مرگ شاپور با مخالفت هاي فراواني رو به روشد و با تحريك موبدان زرتشتي، به دستور بهرام اول به قتل رسيد.هدف از نگارش اين مقاله اين است كه نشان داده شود چگونه ماني توانست با بهره گيري از انديشه هاي ايراني، يوناني و هندي و بهره جستن از انديشه ها، رسوم و باورهاي پيشين و همعصر خود با نگرشي متفاوت به جهان و انسان، آييني جهان شمول را عرضه كند كه همه افراد بشر را به زير چتر خود درآورد.آييني كه ايده هاي جهان وطني داشت و براي رسيدن به چنين سرانجامي وام دار انديشه هاي هخامنشي، زرتشتي و مكاتب دوره يوناني گري به ويژه كلبيون بوده است.