مقايسه تيپ شخصيتي، نقش حمايتي خانواده و سازگاري اجتماعي در معتادان بهبود يافته و غير بهبود يافته مراجعه كننده به مراكز اقامتي ميان مدت شهر سنندج

هدف پژوهش حاضر مقايسه تيپ شخصيتي، نقش حمايتي خانواده و سازگاري اجتماعي در معتادان بهبود يافته و غير بهبود يافته مراجعه كننده به مراكز اقامتي ميان مدت شهر سنندج بود. طرح پژوهش مورد استفاده علي مقايسه‌اي بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه معتادان بهبود يافته و غير بهبود يافته مراجعه كننده به مراكز اقامتي ميان مدت شهر سنندج بود. تعداد معتادان غير بهبود يافته برابر با 134 نفر بود كه با استفاده از روش همتاسازي با گروه معتادان بهبود نايافته 134 نفر معتاد بهبود يافته را نيز از طريق روش دردسترس انتخاب و مورد آزمون قرار داديم. اطلاعات از طريق پرسشنامه‌هاي تيپ شخصيتي، نقش حمايتي خانواده و سازگاري اجتماعي جمع‌آوري‌شد و توسط نرم‌افزار ۲۴spss تجزيه‌وتحليل شد. روش مورد استفاده براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش آزمون تحليل آنوا و مانوا بود، فرضيه‌ها در سطح 05/0 آزمون شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه در مقياس‌هاي تيپ شخصيتي، نقش حمايتي خانواده و سازگاري اجتماعي بين معتادان بهبود يافته و غير بهبود يافته تفاوت معنادار وجود دارد. بدين گونه كه ميزان تيپ شخصيتي A و B، ‌نقش حمايتي خانواده و سازگاري اجتماعي در معتادان بهبود يافته بيشتر از معتادان غير بهبود يافته مي‌باشد. يافته‌هاي اين پژوهش نقش مهم تيپ شخصيتي، نقش حمايتي خانواده،‌ سازگاري اجتماعي را نشان مي‌دهد كه مي‌توانند با گرايش به سوءمصرف مواد و بازگشت به اعتياد رابطه داشته باشند. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه به كارگيري تدابيري ويژه براي افزايش نقش حمايتي خانواده و سازگاري اجتماعي در معتادان، براي ترك اعتياد و جلوگيري از بازگشت آنان امري ضروري به نظر مي رسد.