از «زني هميشه تنها» تا «زني به نام ليلا» مقايسه ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد فروغ فرخزاد و ديوان سومنات ابوتراب خسروي

رويارويي با آثار ادبي با موضوعات مشترك، پديده نادر و شگفت-آوري نيست. بسيار اتفاق مي افتد كه موقع خواندن شعر، داستان يا نمايشنامه اي، به ياد اثر ادبي ديگري مي افتيم كه وقايع، شخصيت ها يا موضوع مشابهي دارد. مقايسه و بررسي شعر «ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد» فروغ فرخزاد و داستان «و من زني بودم به نام ليلا كه زيبا بود» از مجموعه داستان ديوان سومنات اثر ابوتراب خسروي، از منظر ادبيات تطبيقي نيز از اين منظر قابل تامل است؛ چنانكه مشابهت هاي قابل توجه در اين دو اثر حاكي از نگاه ها و انديشه هاي مشابه فروغِ شاعر و ابوترابِ كاتب است؛ اگرچه ردپاي تفاوت‌هايي نيز در هر دو اثر نمود يافته است؛ شباهت ها و تفاوت-هايي از جنبه شكل (زبان، فضا، تصوير) و محتوا كه در اين مقاله بدان پرداخته شده است. اين قياس بيانگر آن است كه در آثار مورد بررسي، فرخزاد و خسروي در بيان انديشه ها و به تصوير كشيدن آن-ها، ديدگاهي بسيار نزديك به هم و گاه مشترك داشته اند. از آن جا كه راوي داستان خسروي، زن است و به مسائل زنانه مي پردازد، اين پژوهش از جهت بررسي جايگاه زن معاصر نيز، اهميت مي يابد. تنهايي فروغ و تنهايي ليلا (راوي داستان) از يك نوع و از يك جنس است.