تحليل ساختاري و نقد محتوايي داستان «لنگ» اثر ابراهيم گلستان

در پي شكل گيري انقلاب مشروطه و اتفاقات تابعۀ آن در جامعۀ فرهنگي ايران قالب هاي جديد شعر و داستان به وجود آمد. يكي از قالب هاي جديدي كه در عصر مشروطه و به تبعيت از فرهنگ غرب وارد حوزۀ ادبيات ايران شد، داستان كوتاه بود. داستان هاي دهۀ اول داراي ساختار كلاسيك و بيشتر رئاليسم بود. ولي دهۀ دوم داستان نويسي ايران كه از سال 1330 به بعد شكل گرفت با پشت سر نهادن سنت هاي كلاسيك وارد حوزۀ مدرنيسم گرديد به طوري كه ابزارهايي مانند شكست زماني، به هم ريختگي طرح، چندصدايي، ساختار سوررئاليستي و ... شكل تازه اي به داستان نويسي اين دوره بخشيد. ابراهيم گلستان، صادق چوبك و هدايت را مي توان از پيشروان سبك جديد داستان نويسي ايران دانست. داستان «لنگ» از مجموعۀ «شكار سايه» با ساختاري متفاوت از داستان هاي كلاسيك فارسي و با رويكردي ناتوراليستي به بيان شكست، واخوردگي و تلاش هاي بي حاصل مردمي مي پردازد كه در نظام اداري فاسد عصر پهلوي به انزوا و افسردگي كشيده شده اند. در اين جستار ابتدا به تعريف ايماژ و ماهيت آن ميپردازيم و در ادامه با تكيه بر صور خيال موجود در شعر، عوامل و عناصر شاعرانگي در داستان را مورد بررسي قرار مي دهيم و در انتها با برشمردن انواع تصوير، به واكاوي گونه هاي آن در داستان ميپردازيم.