بررسي سطوح و ابعاد رشد و توسعه اخلاقي از ديدگاه امام خميني (ره)

رشد اخلاق فردگرايانه و رشد اخلاقي جامعه، لازمه توسعه فرهنگي و توسعه همه سو نگر است كه براي اجرايي شدن، نيازمند نگرشي راهبردي و برنامه عملياتي است. ارائه راهكار و برنامه، منوط به ترسيم وضعيت آرماني رشد اخلاقي در همه سطوح و ابعاد آن، و توجه به وضعيت كنوني موجود، و درك عوامل و موانع دروني و بيروني شكاف بين وضعيت آرماني و وضعيت موجود و برطرف كردن زمينه ها و تبديل تهديد ها به فرصت ها و نقاط ضعف به قوت ها است. امام خميني (ره) به عنوان بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران، به ترسيم وضعيت آرماني توسعه فرهنگي و رشد اخلاقي در سطوح و ابعاد مختلف آن پرداخته است كه مي تواند منبعي براي مقايسه با وضعيت موجود تلقي گردد. ايشان علاوه بر رشد اخلاق فردگرايانه در ابعاد مختلف آن يعني رشد اخلاق درون شخصي، رشد اخلاقيات بين شخصي در ساحات مختلف آن (خانواده، جامعه، رفتار علما و كارگزاران و سياست گذاران و صاحبان حرفه ها و ...)، و رشد اخلاق برون شخصي به رشد اخلاق جمع گرايانه با نگاهي راهبردي پرداخته اند. رشد اخلاق جمعي، به معناي توجه به نيل به كمالات اخلاقي در مقياس و سطح جامعه است. توجه استراتژيك و حكومتي به اخلاق اجتماعي، پرهيز از تحويلي نگري رشد اخلاق جمعي به روابط بين شخصي افراد جامعه، پرهيز از نگرش آرماني صرف و توجه به برنامه ريزي، توجه به شكاف بين علم و مديريت و تأكيد بر نظارت سازماني، و توجه به ايجاد انگيزش و استفاده از روش هاي غيرمستقيم در آموزش اخلاق جمعي نظير فيلم و تئاتر و استفاده از تبليغات، از ويژگي هاي نظريه امام در ارائه آرمان هاي اخلاق جامعه نگرانه است.