تأثير حكمراني خوب بر كارآمدي نظام سياسي (با تكيه‌بر آراء امام خميني(س))

شكست برنامه‌هاي تعديل ساختاري در دهه 1980 موجب طرح نظريات جديدي در باب سياست و حكمراني گرديد كه يكي از اين نظريات، نظريه حكمراني خوب است. اين نظريه به‌سرعت به‌عنوان الگويي موفق از حكمراني در سياست جهاني مطرح گرديد. هم‌زمان با طرح اين ديدگاه، شاهد پيروزي انقلاب اسلامي در ايران هستيم. به نظر مي‌رسد اين هم‌زماني تأثيرات متقابل بسياري بر نظريه حكمراني خوب داشته و الگوي حكومتي برخاسته از انقلاب اسلامي نيز با طرح مؤلفه‌هاي ديگري بر عناصر دخيل در يك حكمراني خوب افزوده است. بي‌ترديد جهان‌نگرش و هستي‌شناسي توحيدي امام خميني، علاوه بر تثبيت و تقويت ايده حكمراني خوب، موجب اعتلاي آن نيز شده است. اين پژوهش با كاربست روش تحليلي ـ توصيفي و نيز با بهره‌گيري از بيانات رهبر فقيد انقلاب اسلامي سعي در پاسخ به اين سؤال دارد كه ايده حكمراني خوب چگونه مي‌تواند به كارآمدي نظام سياسي منجر شود؟ فرضيه اين تحقيق از اين قرار است كه امتزاج حكمراني خوب ـ با تأكيد بر مؤلفه‌هايي چون فسادستيزي، شفافيت، كارآمدي، مشاركت، پاسخ‌گويي، حاكميت قانون و نيز وجود نظام قضايي مستقل و كارآمد ـ با ديدگاه‌هاي توحيدي معنويت‌گراي انقلاب اسلامي، منبعث از انديشه امام خميني، به استقرار نوعي الگوي حكمراني مؤثر، اخلاق‌مدار و متعالي منجر مي‌شود كه علاوه بر سعادت دنيوي، سعادت آن‌جهاني را نيز تأمين مي‌كند.