سرمايه اجتماعي، سلامت اجتماعي و مداراي اجتماعي (نگاهي به مداراي اجتماعي و نقش آن در سلامت اجتماعي خانواده در انديشه امام خميني)

رشد جامعه و خودشكوفايي آن متكي بر سرمايه هاي انساني، مادي و اجتماعي خانواده ها بوده و اين سرمايه ها نيازمند امنيت، آرامش و رفق و مداراي اجتماعي است. بي ترديد آن گاه كه رفق و مدارا در خانواده حاكم باشد، سلامت اجتماعي اعضاي خانواده تأمين شده و تمامي قواي ذهني و جسمي آنها معطوف به خودشكوفايي مادي و معنوي مي گردد. با توجه به اهميت اين موضوع، هدف تحقيق حاضر بررسي نقش مداراي اجتماعي به عنوان يكي از عناصر مهم سرمايه اجتماعي، در سلامت اجتماعي خانواده (با تكيه بر ديدگاه امام خميني) است. خانواده مهم ترين نهاد اجتماعي است كه اولين گام هاي اخلاق و تربيت در آن شكل مي گيرد. رشد، بالندگي و تعالي افراد در خانه صورت مي گيرد و عدم آرامش و صميميت در آن منجر به بروز ناهنجاري هاي اخلاقي و رفتاري در محيط اجتماع خواهد شد. اغلب افرادي كه دچار مشكلات شخصيتي و رواني و فاقد بهداشت و سلامت رواني هستند از خانواده هاي ناسالم برخاسته اند. از اين رو، سلامت اجتماع و سلامت خانواده لازم ملزوم يكديگرند. عوامل مختلفي در آرامش بخشي و سلامت اخلاقي اعضاي خانواده و استحكام آن مؤثر است كه رفق و مداراي اخلاقي يكي از مهم ترين آن هاست. رفق و مدارا هم موجب سلامت روان و اخلاق فردي مي شود و هم سلامت خانواده و جامعه را در پي دارد. مدارا، به عنوان سرمايه اجتماعي، كنش هاي تربيتي، سياسي، اجتماعي و اقتصادي را در جامعه تسهيل مي كند و داراي بار اخلاقي و حقوقي براي شهروندان است. در فرهنگ اسلامي نيز ضمن تأكيد بر سكونت و آرام بخشي خانواده، از ارتباط و همبستگي ميان سلامت اعضاي خانواده با روش تربيتي و اخلاقي رفق و مدارا سخن گفته شده است. بررسي آموزه ها و روش و منش بزرگان دين در مديريت و تربيت خانواده بيانگر اين است كه اگر محيط خانواده مملو از انس و آرامش باشد، بهترين فضا براي پرورش افراد سالم و بااخلاق در جامعه ايجاد مي گردد و زمينه خشونت خانگي از بين مي رود.