پيش بيني ترس از شكست از طريق اضطراب آسيب ورزشي در هندباليست هاي دختر ماهر

هدف: اضطراب از آسيب ورزشي مي­تواند عملكرد ورزشكاران را كاهش داده و زمينه را براي ساير عوامل منفي احتمالي مرتبط با عملكرد ورزشكار فراهم كند. ترس از شكست نيز عاملي منفي بالقوه شكست شناخته مي­شود. بنابراين هدف از اين تحقيق پيش بيني ترس از شكست از طريق اضطراب آسيب ورزشي در دختران هندباليست ماهر بود. روش شناسي: 45 هندباليست دختر ماهر (23±6/3 سال) به روش نمونه گيري هدفمند به صورت داوطلبانه در اين مطالعه شركت كردند. از پرسشنامه ترس از شركت ورزشي و اضطراب از آسيب (با عوامل، اختلال تصور از خود، مايوس كردن افراد، از دست دادن توانايي ورزشي، ادارك فرد از خودش، از دست دادن حمايت اجتماعي و آسيب ديدگي مجدد) جهت سنجش متغيرهاي تحقيق استفاده شد. از روش آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه براي تحليل داده ها استفاده شد. سطح معني داري 05/0 در نظر گرفته شد و كليه عمليات آماري به وسيله نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. يافته­ها: نتايج تحقيق نشان داد از بين عوامل اضطراب از آسيب ورزشي تنها متغيرهاي از دست دادن حمايت اجتماعي، از دست دادن توانايي ورزشي و آسيب ديدگي مجدد توانايي پيش بيني ترس از شكست را دارند و در ساير خرده مقياس ها ارتباط معني داري مشاهده نشد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج مي­توان نتيجه گرفت كه احتمالاَ با افزايش شاخص­هاي از دست دادن حمايت اجتماعي، از دست دادن توانايي ورزشي و آسيب ديدگي مجدد، ترس از شكست در ورزشكاران افزايش پيدا مي­كند و ورزشكاران وارد يك چرخه معيوب از هيجانات منفي مي­شوند كه مي­تواند عملكرد ورزشي آن­ها را كاهش دهد و راهبرد هاي مقابله­اي ضعيف را به نمايش بگذارد. بنابراين روان­شناسان ورزشي و مربيان بايد به اين متغيرها توجه كافي را داشته باشند و مداخلات را بر پايه اين متغيرها بنا كنند.