تاثير تمرين شناختي غير مرتبط با مهارت حركتي برتعادل كودكان 6-9 سال شهر تهران

هدف: اين پژوهش با هدف تاثير تمرين بازي-رياضي بر تعادل حركتي كودكان 6-9سال انجام گرفت. روش شناسي: جامعه آماري اين تحقيق،كليه كودكان 6-9سال از شهر تهران بودند.آزمودني هاي اين پژوهش به تعداد 45كودك بودند كه با آگاهي از هدف پژوهش در اين مطالعه شركت كردند.گروه هاي آزمايش به مدت شش جلسه (در روزهاي زوج هفته –به مدت دو هفته)با استفاده از روش تمرين بازي-رياضي مورد آزمايش و تمرين قرار گرفتند ولي گروه كنترل طي اين زمان هيچ گونه تمريني دريافت نكرد. در اين پژوهش از آزمون ارزيابي حركتي MABC-2 و آزمون شناختي CAS استفاده شد. از آزمون تحليل كو واريانس براي تحليل داده ها استفاده شد . يافته ها: نتايج نشان داد كه تمرين شناختي روي راه رفتن با پاشنه بالا آمده و تعادل يك پا تفاوت معني داري ايجاد كرده است (15/1 P)، اما در آزمون لي لي اين تفاوت معني دار نيست (15/1 P). نتيجه گيري: با توجه به مطالعات پيشين و اين پژوهش كه مي تواند تاييدي بر نتايج آن پژوهش ها باشد مي توان به اثربخشي آموزش تمرين شناختي غير مرتبط در بهبود تعادل پي برد و آن را براي كودكان در سنيني كه در اين پژوهش استفاده شده است توصيه كرد