تأثير دو روش خودالگودهي مرورگري مثبت و پيشخوراند بر يادگيري تنيس روي ميز در پسران نوآموز: نقش واسطه اي توانايي تصويرسازي

هدف:. هدف از تحقيق حاضر مقايسه دو روش خودالگودهي مثبت و پيشخوراند بر عملكرد و يادگيري سرويس تنيس روي ميز در دو ازمون اكتساب و انتقال تحت فشار و بررسي نقش واسطه اي توانايي تصويرسازي بود. روش شناسي: شركت كنندگان پژوهش 21 پسر نوآموز با ميانگين سني 10 تا 14 سال بودند كه بر اساس جايگزيني تصادفي در 3 گروه 7 نفري خودالگودهي پيشخوراند، خودالگودهي مرورگري مثبت و كنترل تقسيم شدند. شركت كنندگان پژوهش حاضر در هر جلسه 50 سرويس پيچ زير را به مدت 10 جلسه تمرين كردند. توانايي تصوير سازي در مراحل پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه وضوح تصويرسازي حركتي- 2 مورد ارزيابي قرار گرفت. در انتهاي جلسه دهم عملكرد و يادگيري سرويس تنيس روري ميز با استفاده از آزمون هاي اكتساب و آزمون انتقال تحت فشار (يك هفته پس از ازمون اكتساب ) مورد اندازه گيري قرار گرفت. يافته­ها: نتايج نشان داد هر كه هر سه گروه در عملكرد سرويس تنيس روي ميز پيشرفت معني دار داشتند اما عملكرد و يادگيري گروه هاي خودالگودهي به شكل معني داري از گروه كنترل بهتر بود در حاليكه بين دو گروه خودالگودهي تفاوت معني داري وجود نداشت. نتايج در تغييرات توانايي تصوير سازي نيز نشان داد اگرچه هر دو گروه خودالگودهي نسبت به مرحله پيش ازمون پيشرفت معني داري داشتند، اما در مرحله پس ازمون تنها گروه خودالگودهي پيشخوراند نسبت به گروه كنترل برتري معناداري داشت و در بين ساير گروه ها تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: نتايج به طور كلي بيانگر اثربخشي هر دو روش خودالگودهي در بهبود يادگيري و توانايي تصويرسازي با برتري نسبي خودالگودهي پيشخوراند بود. يافته اختصاصي پژوهش حاضر نيز پيشنهاد مي كند كه يك پتانسيل بالقوه براي بهبود توانايي تصويرسازي ذهني در نتيجه تمرينات خودالگودهي وجود دارد كه به شكل واسطه اي مي تواند عامل بهبود عملكرد و يادگيري مهارت حركتي در پژوهش حاضر شده باشد.