بررسي تأثير آموزش تمرينات ژيمناستيك بر اختلالات حركتي و رفتاري نوجوانان اوتيستيك

هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي تاثير آموزش تمرينات ژيمناستيك بر اختلالات حركتي و رفتاري نوجوانان7 تا14 ساله مبتلا به اوتيسم با عملكرد بالا مي باشد. روش شناسي: اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. 30 كودك (15پسر و 15دختر) با ميانگين سني 43/2±26/10 سال در اين مطالعه شركت داشتند. از كليه شركت كنندگان در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون ارزيابي رشد حركتي با آزمون برونينكس اوزرتسكي، بررسي اختلالات رفتاري با آزمون وايلند انجام شد. پس از انجام پيش آزمون گروه تجربي تمرينات پايه يمناستيك را 16 هفته (3 جلسه 45 دقيقه ايي)، مجموعا 48 جلسه انجام دادند. بعد از اتمام جلسات تمرين ارزيابي ثانويه انجام شد. گروه كنترل در اين مدت هيچ مداخله تمريني دريافت نكرد. يافته­ها : بررسي تفاوت ميانگين دو گروه در مجموع امتيازات مهارت هاي حركتي به جز خرده مقياس هاي سرعت دويدن و چابكي، قدرت و سرعت پاسخ معنادار بود (P 0.05). همچنين تمامي هشت خرده مقياس آزمون وايلند به طور معناداري افزايش يافتند (P 0.05). نتيجه گيري: تمرينات ژيمناستيك مي تواند به بهبود رشد حركتي نوجوانان مبتلا به اوتيسم با عملكرد بالا كمك كرده و همچنين از شدت اختلالات رفتاري بكاهد.