تأثير دستورالعمل­ كانون توجه بيروني و بازخورد خودكنترل بر تعادل، اعتماد به تعادل و خودكارآمدي سالمندان: آزمون نظريه يادگيري حركتي بهينه

هدف: عملكرد و يادگيري مطلوب از طريق تأثيرپذيري از عوامل انگيزشي و توجه رخ خواهد داد. بنابراين هدف از تحقيق حاضر بررسي مزاياي اثرات تركيبي دستورالعمل­هاي كانون توجه بيروني و بازخورد خودكنترل بر تعادل، اعتماد به تعادل و خودكارآمدي جهت آزمون نظريه يادگيري حركتي بهينه در سالمندان مي­باشد. روش­شناسي: جامعه آماري اين تحقيق، سالمندان زن شهر اهواز بودند كه 40 نفر از آن­ها به روش نمونه­گيري در دسترس، با ميانگين سني 72/2±62 شركت كردند و بطور تصادفي به چهار گروه بازخورد خودكنترل، گروه توجه بيروني، گروه بازخورد خودكنترل-توجه بيروني و گروه كنترل تقسيم شدند. تكليف شامل زمان ايستادن بر روي پلت­فرم دستگاه تعادل سنج پويا بود. در مرحله اكتساب، 10كوشش30 ثانيه­اي انجام شد و 24 ساعت بعد آزمون يادداري به صورت 5 كوشش 30 ثانيه­اي تكميل شد. شركت­كنندگان بعد از كوشش 5 مرحلۀ اكتساب و قبل از آزمون يادداري، پرسش­نامه اعتماد به تعادل و خودكارآمدي را تكميل كردند. يافته­ها: نتايج نشان داد كه در مرحله اكتساب، گروه توجه بيروني- بازخورد خودكنترل و گروه بازخورد خودكنترل عملكرد بهتري نسبت به ساير گروه­ها داشتند. همچنين در مرحله يادداري، شركت­كنندگان در گروه تركيبي توجه بيروني و بازخورد خودكنترلي، عملكرد بهتري نسبت به ساير گروه­ها داشت. گروه توجه بيروني و بازخورد خودكنترلي بطور مشابه عمل كردند و هر دو نسبت به گروه كنترل برتري داشتند. يافته­هاي مربوط به متغيرهاي اعتماد به تعادل و خودكارآمدي نشان داد كه هر سه گروه آزمايشي برتر از گروه كنترل بودند و بهبود متغيرهاي مذكور را گزارش دادند. به هرحال، بين گروه­ها در اين بخش تفاوت ديده نشد (05/0 P). نتيجه گيري: بطور خلاصه، مي­توان نتيجه­گيري كرد كه استفاده از رويكرد تركيبي توجه بيروني-بازخورد خودكنترل نسبت به هر كدام از عوامل به تنهايي، مي­تواند منجر به بهبود عملكرد تعادلي سالمندان گردد، بنابراين، براي بهينه­تر شدن جلسات يادگيري حركتي در سالمندان، پيشنهاد مي­شود كه جلسات توانبخشي بر پايه تركيبي از راهبرد­هاي تمريني مبتني بر كانون توجه بيروني و بازخورد خودكنترل طراحي شود.