تحليل نقش مشاركت ورزشي دانشجويان دختر در ميزان اعتماد به نفس

هدف: خودباوري يا اعتماد به نفس يكي از شرايط روحي است كه شخص در آن بخاطر تجربه‌هاي قبلي، به توانايي‌ها و استعدادهاي خود در موفقيت انجام كارها بطور موفقيت‌آميز اعتماد و باور دارد. خصوصيت دارا بودن اعتمادِ به خويشتن نقش حياتي در توسعه و پيشرفت و موفقيت‌هاي يك فرد ايفا مي‌كند. هدف از اين بررسي نقش مشاركت ورزشي در اعتماد به نفس دانشجويان دختر بود. روش شناسي : اين پژوهش يك مطالعه توصيفي و از نوع پيمايشي است كه در سال 97 انجام گرفت. جامعه آماري براي نقش مشاركت ورزشي در اعتماد به نفس 3655 نفر از دانش جويان دختر شركت كننده در جهاردهمين امپياد ورزشي بود كه از بين آن ها تعداد 357 نفر به عنوان نمونه انتخاب گرديد. در اين تحقيق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد كه در بخش اول مشاركت ورزشي و در بخش دوم اعتماد به نفس در ابعاد مختلف استفاده گرديد. جهت سنجش اعتبار پرسشنامه هاي پژوهش از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد اين ضريب براي پرسشنامه 84/0 برآورد گرديد. همچنين جهت سنجش روايي ابزار اندازه گيري از روايي محتوايي استفاده شد. اعتبار پرسشنامه با استفاده از ضريب كندال 87/0 بدست آمد. نتايج: بيشترين تأثير مشاركت ورزشي در هدف هاي يادگيري حركات و مهارت هاي ورزشي است. همچنين نتايج نشان داد نقش مشاركت ورزشي در ميزان اعتماد به نفس دختران بر حسب نحوه مشاركت و رشته ورزشي متفاوت است . بيشترين تأثير مربوط به مشاركت فعال و ورزش هاي انفرادي است. براي تقويت اعتماد به نفس، مثل هر توانايي و مهارت ديگري بايد تمرين داشته باشيد تا بتوانيد آن را مديريت كنيد، اما وقتي بتوانيد خودتان افسار را به دست بگيريد، پيشرفت مي‌كنيد و زندگي‌تان از اين رو به آن رو مي‌شود. دانشجويان با انجام ورزش هاي مختلف، مهارتهاي حركتي را مي آموزند و يا تجربه مي كنند. دوره نوجواني، دوره سرعت رشد و نمو دختران است، اما اين افزايش و سرعت رشد با افزايش قابليتهاي حركتي همراه نيست. در دوران بلوغ تأثير اجتماعي خانواده بر دختران كمتر مي شود و نقش عمده را همكلاسان و هم سن و سال ها كه از لحاظ بدني و ظاهري ورزشكارانه و عضلاني هستند، ايفا مي كنند.