رابطۀ ذهن آگاهي با توانايي هاي شناختي در ورزشكاران كم بينا و نابينا

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي رابطۀ ذهن آگاهي با توانايي هاي شناختي در ورزشكاران كم بينا و نابينا انجام شد. روش شناسي: شركت كنندگان پژوهش حاضر را ورزشكاران گلباليست استان آذربايجان شرقي تشكيل دادند. براي انتخاب نمونۀ آماري، ابتدا با مراجعه به هيات ورزش هاي نابينايان و كم بينايان استان و طي مكاتباتي با رئيس هيات و مربيان باشگاه ها، 39 گلباليست (19 زن و 20 مرد) با متوسط سني 05/ 6 ± 92/20 سال كه حداقل دو سال سابقۀ فعاليت منظم در رشته گلبال و تجربه حضور در مسابقات استاني و كشوري را داشتند، به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه ذهن آگاهي سينوت و همكاران (داراي 15 گويه و 3 مولفۀ آگاهي، عدم قضاوت و بازيابي تمركز) و پرسشنامه توانايي هاي شناختي نجاتي (داراي 30 گويه و 7 مولفۀ حافظه، كنترل مهاري و توجه انتخابي، تصميم گيري، برنامه ريزي، توجه پايدار، شناخت اجتماعي و انعطاف پذيري شناختي) استفاده شد. براي اجراي پرسشنامه، سوالات براي تك تك ورزشكاران خوانده شد و آن ها پاسخ خود را ارائه دادند. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون در سطح معناداري 05/0 تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين ذهن آگاهي كل و مولفۀ آگاهي آن با شناخت اجتماعي و بين مولفۀ عدم قضاوت آن با انعطاف پذيري شناختي، رابطۀ مثبت معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش، به نظر مي رسد كه بتوان از تمرينات ذهن آگاهي براي ارتقاء توانايي هاي شناختي در ورزشكاران كم بينا و نابينا بهره برد.