بررسي رابطه بين سرسختي ذهني و منابع اعتمادبه‌نفس فوتباليست‌هاي ليگ يك ايران

هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه بين سرسختي ذهني و منابع اعتمادبه‌نفس فوتباليست‌هاي ليگ يك ايران (ليگ آزادگان) بود. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نوع توصيفي پيمايشي بوده است. جامعۀ آماري اين تحقيق به تعداد 380 نفر متشكل از تمامي فوتباليست­هاي ليگ آزادگان بود كه در قالب 16 تيم در رقابت‌هاي ليگ يك فوتبال ايران (فصل 97-96) حضور داشتند. از اين جامعه تعداد 200 نفر بر اساس جدول مورگان به‌صورت تصادفي به‌عنوان نمونه تحقيق انتخاب‌شده و اطلاعات سرسختي ذهني آن‌ها با استفاده از پرسشنامۀ سرسختي ذهني ورزشي (SMTQ) شيرد و گلبي (۲۰۰۹) جمع‌آوري و مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين جهت جمع‌آوري اطلاعات مربوط به منابع اعتمادبه‌نفس از پرسشنامه منابع اعتمادبه‌نفس ورزشي ويلي و همكاران (1998)، استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري در دو سطح توصيفي و استنباطي و از آزمون‌هاي آماري متناسب با مقياس داده‌ها استفاده شد. نرمال بودن توزيع داده‌ها با استفاده از آزمون كولموگروف اسميرنوف (KS) موردبررسي قرار گرفت. با توجه به اينكه سطح معناداري شاخص­ها به‌غيراز آسايش محيطي و حمايت اجتماعي كمتر از 05/0 بود درنتيجه توزيع داده‌ها نرمال نبوده، بنابراين از آزمون اسپيرمن و براي مقياس آسايش محيطي و حمايت اجتماعي از آزمون پيرسون جهت تعيين همبستگي تحت نرم‌افزار Spss 22 استفاده شد (05/0 = α). يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين سرسختي ذهني و منابع اعتمادبه‌نفس بازيكنان فوتبال ارتباط معني‌داري وجود دارد. بين سرسختي ذهني و خرده مقياس‌هاي آمادگي بدني/ذهني، خرده مقياس خود ادراكي بدني و خرده مقياس تجارب تقليدي، ارتباط معني‌دار بوده است. جهت اين رابطه مستقيم بوده است. بين سرسختي ذهني و حمايت اجتماعي و آسايش محيطي رابطه معكوس برقرار بود. بر اساس نتايج حاصل، بين سرسختي ذهني و خرده مقياس‌هاي رهبري مربي و نمايش توانايي ارتباط معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين پژوهش، ميزان سرسختي ذهني ورزشكاران به‌عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل روان‌شناختي مي‌تواند متأثر از عوامل متعددي باشد كه درنهايت عملكرد ورزشي ورزشكاران را نيز تحت تأثير قرار مي‌دهد. پس با كنترل اين عوامل مي‌توان سرسختي ذهني ورزشكاران و درنهايت عملكرد ورزشي آن‌ها را بهبود بخشيد.