كاربردي شدن پايان‌نامه‌هاي علوم انساني - اسلامي در گرو نگرش و مدل‌سازي سيستمي

امروزه اعم اغلب پايان‌نامه‌ها و رساله‌هاي دانشجويان و طلاب علوم انساني - اسلامي، ناظر به حل مشكل و مسئله و نيازهاي جامعه امروز نيست و توان برطرف كردن نيازهاي بشر را ندارد. كاربردي شدن پايان‌نامه‌ها و رساله‌هاي حوزه علوم انساني - اسلامي، مبتني بر مقدماتي است. در وهله اول بايد هويت انسان طبق نظر دين كشف شود. نظر دين در مورد هويت انسان، ما را به ماهيت انسان شبكه‌اي ميرساند و سپس با توجه به هويت انسان، مدل نيازهاي انسان در چهار محور 1 - ارتباط با خدا و ماورا 2 - ارتباط با همنوع 3 - ارتباط با محيط 4 - ارتباط با بدن؛ از دين كشف مي‌شود. بعد از روشن شدن هويت انسان و مدل نيازهاي او، آخرين و مهم‌ترين گام براي كاربردي شدن علوم انساني - اسلامي، نگرش سيستمي و مدلسازانه به موضوعات و مسائل است. از اين‌رو نقطه ثقل و محوري‌ترين مؤلفه براي كاربردي شدن مسائل علوم انساني - اسلامي‌اي كه ما را در آينده به تمدن مطلوب برساند، تفكر و مدل‌سازي سيستمي است، آن‌ هم كشف مدل‌هايي سيستمي‌ كه از آيات و روايات است تا با توجه به مدل نيازهايي كه دين ارائه كرده، بتواند رفع نيازهاي انسان را در سطح خرد و كلان اجتماعي انجام دهد و ما را به تمدن مطلوب برساند.