چالش‌هاي روش‌شناختي پايان‌نامه‌هاي رشتۀ مطالعات زنان

مسئله‌ي اصلي اين پژوهش شناخت چالش‌هاي روش‌شناختي پايان‌نامه‌هاي رشته‌ي مطالعات زنان، دريكي از دانشگاه‌هاي ايران است. با تشكيل رشتۀ مطالعات زنان در سال 1380 در ايران، پايان‌نامه‌هاي دانشجويي متعددي انجام‌گرفته است. در اين مقاله، ضمن مروري كوتاه بر تاريخچه رشته مطالعات زنان، با رويكرد فرا تحليل، 120 پايان‌نامه در سال‌هاي 1380 تا 1393، بررسي شد. نتايج نشان داد، بيشترين روش انجام پايان‌نامه، با 34/58%، پيمايش بوده است و تنها 5/2 درصد پايان‌نامه‌ها، گسترۀ كشوري داشته‌اند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده حاكي از اين است كه پايان‌نامه‌ها ازلحاظ موضوعي، به 12 گروه تقسيم مي‌شوند كه بيش از پنجاه‌درصد پايان‌نامه‌ها در قلمرو رشته‌ي جامعه‌شناسي بوده است. پايان‌نامه‌هاي رشتۀ مطالعات زنان از اشكالاتي در بعد روش‌شناختي برخوردار است كه شامل هر دو روش كمي و كيفي مي‌شود وعدم گرايش دانشجويان به انجام روش تركيبي مانع از آن شده كه اين رشتۀ بتواند جنبه‌هاي عقلائي هر دو ديدگاه را به‌طور كامل موردتوجه قرار دهد و به يك‌ راه حل ميانه و كاربردي براي بسياري از مشكلات روش‌شناسي دست يابد.