بررسي تاثير آموزش مباني زيست محيطي در مدارس نظام آموزش و پرورش كشور

امروزه با گسترش بيش از حد آلودگي و تخريب ها توسط بشر، حفاظت از محيط زيست يكي از اصلي ترين وظايف شهروندي تلقي مي شود. نهادينه ساختن مفهوم حفاظت از محيط زيست در سايه آموزش و يادگيري و تبديل آن به باوري راستين بايد از كودكي اتفاق بيفتد. آموزش هايي كه علاوه برگذر از تجربه، كودكان را با طبيعت آشتي داده و در فضاي مدارس با اجراي برنامه-هاي آموزشي هدفمند و مدون تكميل شود. چنين است كه اگر امروزه در بسياري ازكشورهاي دنيا، مدارس از جايگاه و منزلتي راهبردي براي تعليم و تربيت محيط زيستي برخوردار شده اند، براي آن است كه دريافته اند حفاظت واقعي از محيط زيست در هر سرزميني به عنوان وظيفه و مسئوليتي شهروندي (انسان گرايانه) در گرو ايجاد برانگيختگي و عشق نسبت به مواهب طبيعي در بين كودكان آن سرزمين است. هم اكنون مدارسي كه با هدف آموزش هاي محيط زيستي تجهيز شده اند در جهان جايگاه ممتاز و موثري يافته اند. اين مدارس كه به نام مدارس محيط زيستي شناخته مي شوند در ايران نيز مورد توجه قرار گرفته اند. مقاله حاضر به بررسي مدارس با طرح جامع محيط زيستي در ايران مي پردازد و مزايا و معايب اين طرح و شيوه اجراي بهتر اين طرح را بيان مي كند.