وقتي رودخانه‌ها خشك مي‌شوند؛ تمدن‌ها فرو مي‌ريزند!

از آنجا كه آب سرچشمه‌ي حيات، يك موهبت الهي و از عناصر چهارگانه‌ي طبيعت است لذا توجه به نقش مهم آب در زندگي به عنوان يكي از نيازهاي اساسي و عامل مهم شكل گيري تمدن‌ها1 حائز اهميت فراوان مي‌باشد. آيات و احاديث فراواني مصرف بي رويه‌ي آب را مورد نكوهش قرار داده است. در اين مقاله برآن هستيم تا با روش مطالعاتي كتابخانه‌اي- اسنادي يكي از مصيبت‌هاي ناشناخته‌ي جهاني يعني بحران آب2 را مورد بررسي قرار داده و راهكارهايي براي جلوگيري از اين بحران فاجعه‌ بار ارائه دهيم. بحراني كه زندگي آينده‌ي بشر را در قرن بيست و يك با تهديدات جدي از جمله فقر، گرسنگي، شيوع بيماري‌هاي مسري، جنگ و درگيري، فروپاشي تمدن‌ها و... مواجه خواهد كرد. بهينه كردن روش‌هاي سنتي آبياري، جدا كردن آب شرب از ساير مصارف شهري، تشويق مردم به اصلاح الگوي مصرف3 آب از طرق مختلف از جمله رسانه‌ها و مراكز آموزشي و مدارس، حفظ و گسترش پوشش‌هاي گياهي، كنترل ذخيره آب پشت سدها، مديريت خشك سالي، اطمينان يافتن از سالم بودن لوله‌هاي انتقال آب براي جلوگيري از اتلاف آب، استفاده مجدد از پساب4‌ها و آب فاضلاب‌ها براي مصارف گوناگون زراعي، آبياري فضاهاي سبز و... بعد از حذف آلاينده‌هاي شيميايي و طي مراحل تصفيه و در نهايت اطمينان يافتن از خواص بهداشتي آن‌ها از جمله راهكار5هايي است كه براي جلوگيري از بحران آب مي‌تواند نقش مؤثري ايفا كند.