اثربخشي طرحواره درماني بر كيفيت زندگي در زنان وسواسي شهرستان گنبد

طرحواره درماني به عنوان يكي از روش هاي درماني مهم، براي درمان اختلالات شناختي طراحي شده است. هدف از اين تحقيق بررسي تأثير طرحواره درماني گروهي بر كيفيت زندگي زنان وسواس بود. بدين منظور 16 نفر از زنان وسواسي انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش (8 نفر) و كنترل (8 نفر) در نظر گرفته شدند و از هر دو گروه، پرسشنامه ي كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت (1991)، گرفته شد وبه مدت 5 هفته، به گروه آزمايش، 10 جلسه ي گروهي طرحواره درماني آموزش داده شد اما گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند و بعد از پنج هفته از دو گروه پرسشنامه هاي قبل، مجدد گرفته شد. براي اجراي تحقيق از طرح پژوهشي شبه آزمايشي استفاده شد و نيز از آمار توصيفي جهت بررسي فراواني داده ها، درصد، ميانگين، انحراف معيار و آزمون كولمو گوروف - اسميرنف (k-s) و از آمار استنباطي نظير كوواريانس دو متغيره و چند متغيره (مانكووا)، براي تحليل داده ها استفاده شد. نتايج حاكي از آن است كه آموزش طرحواره درماني گروهي بر كيفيت زندگي زنان وسواس شهر گنبد تأثير معني داري ندارد.