نقدي حقوقي بر برخي از اصول پست مدرنيسم

در دهه شصت قرن بيستم، به ويژه در فرانسه نگرشي فلسفي يه وجود آمد كه مباني و مبادي و دستاوردهاي دوره ي مدرن را زير سوال برد اين نگرش فلسفي كه به نام پست مدرن شناخته مي شود. تا كنون يك تعريف جامع و منسجمي از آن ارائه نشده است. اقاي ليوتار پست مدرنيسم را نوعي عدم ايمان يا ناباوري به فرا روايت ها تلقي مي كند. هيچ انديشه اي از ديدگاه پست مدرنيسم نمي تواند ادعاي جهان گستري و متا فيزيكي داشته باشد. پست مدرنهـا بـا بـه چـالش كشـاندن تمـامي روايتهاي نظام حقوقي مدرن، خواسـتار شـالوده شـكني از هنجارهـاي حقوقي موجود هستند تا در وراي آن بتوانند به بازشناخت و بازتعريفي همگون تـر از از مفـاهيم و سـازوكارهـاي حقوقي نائل شوند.گرچه روش انتقادي پست مدرنيسم در قبال مدرنيسم به شناخت بيشتر ما از جامعه غرب كمك مي كند و نقادي هاي خوبي از مدرنيسم و مدرنيست ها به عمل آورده‏اند اما بايد اذعان نمود كه انتقاداتي به اين ديدگاه وارد است و هدف ما دراين نوشتار نقدي حقوقي بر برخي از اصول پست مدرنيسم نظير تكثرگرايي ، عدم اعتقاد به يگانگي ذاتي انسان و نسبي گرايي فرهنگي مي باشد.