تأثير باورهاي معرفت شناختي بر يادگيري خودتنظيمي در دانشجويان دانشگاه پيام نور

هدف اين پژوهش، تأثير باور هاي معرفت شناختي بر يادگيري خود تنظيمي دانشجويان دانشگاه پيام نور شهر شيراز در سال 1397 است. روش پژوهش توصيفي و از نوع تحقيقات همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش، كليه دانشجويان بالاتر از ترم پنجم دوره كارشناسي دانشگاه پيام نور شيراز است؛ در اين تحقيق از روش نمونه گيري تصادفي از نوع خوشه اي چند مرحله اي استفاده شد كه در مجموع 384 دانشجو(58 مرد و 326 زن) نمونه مورد مطالعه را تشكيل دادند. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق شامل دو پرسشنامه باور هاي معرفت شناختي شومر(1990) و پرسشنامه پنتريچ و درگروت (به نقل از كجباف و مولوي و شيرازي، 1382) است. داده¬هاي تحقيق با روش آزمون تحليل مسير و آزمون همبستگي پيرسون با استفاده از نرم افزار SPSS 24 و Amos 21 مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه انگاره مفرض روابط بين متغيرها تا حدي منطبق با مسيرهاي مورد انتظار مي باشند همچنين، بين باورهاي معرفت شناختي و راهبردهاي يادگيري خود تنظيمي، رابطه مثبت و معني داري برقرار است.