ارتباط بين سازوكارهاي حاكميت شركتي با مديريت سود

حاكميــت شــركتي مقولــهاي اســت كــه در چند دهــه اخيــر بــدليل افــزايش رســواييهــاي مــالي ، مــورد توجــه ويــژه پژوهشــگران حــوزه حســابداري قــرار گرفتــه اســت. تعيــين اهــداف و روشهاي مناســب رســيدن بــه ايــن اهــداف و در نهايــت حفــظ حقــوق تمــامي ذينفعــان هدف نهايي حاكميت شركتي ميباشد. شواهد نشان ميدهد نظام حاكميت شركتي اثربخش به كيفيت گزارشگري و سود بالاتر منجر ميشود و مديريت سود را محدود ميكند. در غياب مقرراتي كه مديران را ملزم به افشاي اطلاعات درباره جريانهاي نقد سرمايهگذاري در پروژهها شامل فرضيات پشتوانه آنها به سرمايهگذاران نمايد، منجر به ايجاد اطلاعات محرمانه در اجتماع ميگردد .اين وضعيت، مديران را به اين سمت سوق ميدهد كه تصميمات سرمايهگذاري نامناسب خود را پوشش دهند كه يكي از مهمترين ابزارها در اين راستا، مديريت سود خواهد بود. بر اساس تئوري نمايندگي، بين منافع مديران و منافع ذينفعان، تضاد منافع بالقوهاي وجود دارد . مالكان به منظور كاهش دادن اين تضاد منافع، ميتوانند از سازوكارهاي نظارتي، محركهاي انگيزشي و ابزارهايي استفاده كنند تا اطمينان يابند كه مديران در جهت منافع مالكان در حركت هستند.