بررسي و تحليل سبك فمينيستي رمان «سه كتاب» اثر زويا پيرزاد

زويا پيرزاد، در زمرهي داستان نويسان مدرن است كه با چاپ چند مجموعه داستان و رمان به عنوان داستاننويسي كوشا جهت تحقّق حقوق زنان شناخته شده است. منتهي روش نويسندگي و شيوهي پيگيري انديشه هاي وي با شيوه و روشهاي ديگران متفاوت است. از اين روي در اين پژوهش، براي تبيين سبك نويسندگي زويا پيرزاد با نشان دادن وجه تمايز وي با نويسندگان ديگر با توجه به راهگشا بودن نظريهي شناختي در حوزهي سبك شناسي به تحليل و تبيين سبك خاصّ وي پرداخته ايم تا بتوانيم چگونگي پيوند سبك و معناي متن را در «سه كتاب» به گونهاي تحليل كنيم كه وجه تمايز اين نويسنده را با ديگران بيان كنيم و شگرد مهارتش را آشكار سازيم. جهان داستان «سه كتاب» كه حاوي سه لايهي جهان گفتمان، جهان متن و جهانهاي زيرشمول است با دو پي رفت جهان زنانهي نويسنده و جهان خارج مشخّص شده است. اين دو جهان مشترك پيوندي پنهان ميان داستانهايي مجزّا برقرار كرده است. يكي از مشخّصات بارز سبك پيرزاد اعتراض خاموش فمينيستي است كه با ژرف ساخت داستان ها پيوند قابل ملاحظه اي دارد. بسامد بالاي واژههاي متضمّن تكرار و تداوم مثل كارهاي روزانه، با شگرد عملي به ستوه آوردن خواننده خستگيهاي روزمرّهي زنان را مينماياند. نويسنده با استفاده از راوي داناي كل به ذهن شخصيّتهاي داستان وارد ميشود و همين مسأله گوياي ويژگي بارز حسّ كنجكاوي مفرط زنان است. بنابر اين ميتوان گفت زويا پيرزاد، در جاي جاي كتابش در نوشتار و عمل سبكي زنانه در پيش گرفته و اميدها را براي بهبود وضعيّت زنان در جامعه بر ميانگيزد و خواننده بدون اينكه متوجّه باشد به اين احساس دست مييابد.