ويژگي هاي محيط يادگيري در مرز ميان مدرسه و محل كار – مروري بر متون علمي

در سالهاي اخير با توجه به رشد روز افزون و وسعت تغييرات روشهاي آموزشي، سازگار نمودن بستر يادگيري با تمامي جوانب نيازهاي يادگيرنده، در كانون توجه متخصصين آموزش قرار گرفته است. چرا كه محيط فيزيكي به سبب ساختار خود مي تواند تعاملات و در پي آن فرآيند يادگيري را تقويت و يا تضعيف نمايد. از آنجا كه ”تعاملات مداوم انسانها با يكديگر و با منابع محيطي“ و الگوي ”يادگيرنده- محوري“، جوهره نظامهاي آموزشي جهان امروز و فردا را شكل مي بخشد، اين اعتقاد وجود دارد كه رويكردهاي جديد، نيازمند حركت، كار گروهي و پويايي دانش آموزان است (Mardomi,2009) در آماده سازي دانش آموزان براي فعاليت هاي شغلي، آموزش فني و حرفه اي، يادگيري را در محيط هاي مدرسه و كاري تسهيل مي كند. بنابراين، برنامه ي تحصيلي فني و حرفه اي به طور كلي در بردارنده ي تركيبي از يادگيري مبتني بر مدرسه و يادگيري در محل كار است. اين مقاله بينش هاي موجود نسبت به طراحي برنامه ي تحصيلي فني و حرفه اي را از طريق ارائه دادن يك چارچوب مفهومي براي توصيف و مشخص كردن ويژگي هاي محيط هاي يادگيري در مرز مدرسه – محل كار، گسترش مي دهد. ما براي تعيين چارچوب خود در مرور متون علمي، ابتدا انگيزه هاي زيربناي تشكيل محيط هاي يادگيري در مرز مدرسه – محل كار را شرح مي دهيم، چگونه يك مرز از ديدگاه هاي مختلف مي تواند به درك ما از منطق طراحي پشت محيط هاي يادگيري كمك كند و چه چيزي براي مطالعه ي طراحي محيط هاي يادگيري ضرورت دارد.