بررسي اثر مؤلفه‌هاي هوش معنوي بر ميزان انگيزه پيشرفت تحصيلي دانشجويان (مطالعه موردي: دانشگاه فني و حرفه‌اي استان مازندران)

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه بين هوش معنوي با انگيزش پيشرفت در دانشجويان دانشگاه فني و حرفه‌اي مازندران انجام شده است. روش تحقيق از نظر شيوه گردآوري اطلاعات توصيفي از نوع همبستگي و از نظر هدف كاربردي بوده است. جامعه آماري را كليه دانشجويان مجموعه آموزشكده‌ها و دانشكده‌هاي دانشگاه فني و حرفه‌اي استان مازندران تشكيل داده‌اند. حجم نمونه مطابق جدول كرجسي و مورگان برابر 458 نفر تعيين گرديد كه بصورت نمونه‌گيري تصادفي ساده از بين جامعه آماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، دو پرسشنامه استاندارد شامل پرسشنامه هوش معنوي «ديويد كينگ» 24 سوالي و پرسشنامه انگيزش پيشرفت تحصيلي «هارتر» 33 سوالي استفاده شده است. نتايج حاصله نشان داد كه بين مولفه‌هاي هوش معنوي (تفكر وجودي، آگاهي متعالي، توليد معناي شخصي و بسط حالت هشياري) و انگيزه پيشرفت، يك رابطه معنادار وجود دارد. يعني با افزايش هوش معنوي و مولفه‌هاي مربوط به آن، انگيزه پيشرفت تحصيلي در دانشجويان نيز بيشتر مي‌شود. اين نتيجه با گزارش پژوهش مقومي و همكاران (1395) در تحقيقي تحت عنوان رابطه هوش هيجاني و هوش معنوي با انگيزه پيشرفت دانشجويان دانشگاه آزاد تهران همخواني دارد. در تبيين اين يافته‌ها مي‌توان گفت اغلب دانشجويان فعاليت‌هاي خود را با اميد و انتظاراتي ويژه براي رسيدن به بالاترين سطح شروع مي‌كنند و اكثر ان‌ها به پيشرفت خود، رسيدن به قدرت و كسب بالاترين مسئوليت‌ها و پاداش‌ها اهميت مي‌دهند. با توجه به نتايج بدست آمده مي‌توان گفت تقويت هوش معنوي در دانشجويان سبب افزايش انگيزه پيشرفت تحصيلي آنان مي‌گردد. به اين ترتيب ضرورت مطالعه بيشتر پژوهشگران و اقدامات مسئولين زيربط در اين رابطه به منظور افزايش انگيزه پيشرفت در دانشجويان احساس مي‌شود.