‌بررسي تطبيقي پيكر زنان در آثار جنيد و بهزاد

نگارگري ايراني در طول دوره‌هاي متفاوت تاريخي بر اساس حكومتها و گرايشهاي غالب در مقاطع زماني خود دچار تغيير و تحول بسياري شده است .اين تحولات بر اساس قدرت فرهنگي ماهيت خود را به طور نسبي دگرگون مي سازد. مكتب نگارگري تبريز و بغداد(جلايري) و مكتب نگارگري هرات نيز از اين امر مستثني نبوده است. در هنر نگارگري اين دوران شاهد روح ايراني و منش و شخصيت ايراني هستيم. در مكتب جلايري به موضوعات تغزلي، عرفاني و عاشقانه توجه ويژه اي شده و معروف ترين نگارههاي آن دوران را مي توان در ديوان خواجوي كرماني مشاهده كرد كه بعدها بر هنرمندان مكتب هرات بسيار تأثير گذار بود. هدف از اين پژوهش پيدا كردن وجه اشتراك پيكر زنان در بين نگاره‌هاي آثار جنيد بغدادي و كمال‌الدين بهزاد است. اشاره به نمادهاي مشترك بكار رفته در آثار اين دو هنرمند مطرح، تحليل نگار‌ه‌هاي آنها كمك شايان ذكر به اين پژوهش مي‌كند. آثار چشمگير و شاخص جنيد بغدادي در ديوان خواجوي كرماني و آثار كمال‌الدين بهزاد در دو منبع مهم بوستان سعدي و خمسه نظامي منابع تصويري اين تحقيق هستند. پوشاك نياز مصرفي و جزو ضرورت هر فرد محسوب ميشود و از لحاظ زيباشناسي و جنبه تزييني مورد توجه هنرمندان خوش ذوق قرار گرفته است. لباس مانند زبان هويت، شأن و منزلت اجتماعي افراد در جامعه ميباشد، در اين مقاله سعي بر آن ‌است تن¬پوش زنان مكتب جلايري و مكتب هرات بررسي و مقايسه شود، كه شامل پاپوش، پوشاك، سربند و زيورآلات است و منبع مهم و با ارزشي براي مطالعه اين دو قوم محسوب ميشود. در هر دو مكتب تزيينات روي لباسها شامل گلهاي ظريف مانند گل‌لوتوس كه متاثر از سبك چيني بوده با اشكال ايراني و اسلامي تركيب شده‌اند لازم به توضيح است نحوه رنگ گذاري، نوع نقوش، تزيينات و طرح لباسهاي مكتب هرات نسبت به مكتب جلايري رو به تكامل و پختگي رفته است. بر اساس تحليل شخصي محقق، سعي برآن است با تهيه جدولي بصورت مقايسه‌ي تطبيقي تفاوتها و شباهتها ميان نقوش با استفاده از روش توصيفي و تحليلي بررسي شود و با ارائه تصوير از آثار هر دو هنرمند ويژگي پيكر و پوشاك زنان هر دو مكتب دراختيار مخاطبان قرار داده شود.