شخصيت زن در اشعار مولانا وجبران خليل جبران

زن و اهميت نقش اين مهر و وفاي بيكرانه در تعالي ارزش هاي اخلاقي، فراتر از حوزه هاي سياسي و اجتماعي رفته و عرصه هاي فرهنگ و هنر جوامع را نيزتحت الشعاع قرار داده به گونه اي كه اين مساله گرچه در نگاه نخست كم اهميت جلوه مي كند؛ اما سابقه اي ديرينه در ادبيات سراسر جهان دارد. اين پژوهش تطبيقي با هدف بررسي شخصيت زن در اشعار شاعر بزرگ؛ جلال الدين محمد بلخي ملقب به مولانا وجبران خليل جبران از روش تحليلي- تطبيقي به اين نتيجه دست يافته كه: از ديدگاه مولانا اين شاعر مسلمان ايراني و از نگاه شاعر مسيحي ـ لبناني؛ جبران خليل جبران جايگاهي بس عظيم دارد. هر دو شاعر در پرداختن به اين موضوع بي پروا بودند. از نظر هر دو شاعر زن داراي شخصيت والايي است اما تفاوت ديدگاه اين دو شاعر آنجاست كه مولانا كه از پركارترين شعراي ادبيات فارسي است و شعرش در اوج قله هاي بلند عرفان اسلامي جاي دارد؛ نسبت به زن نگاهي دو سويه دارد؛ نگاهي كاملا اصلاح گرايانه؛ سنجيده و متعالي اما جبران خليل جبران اين شاعر لبناني نگاهش به زن و شخصيت زن يكسره تعالي است و جايگاهي بس رفيع براي او . زيرا جبران خليل جبران تمام احساساتش را نسبت به زن در گام نخست به پاي مادرش فدا نموده است.