بهبود رضايت شغلي و ارتقاء عملكرد سازماني در پرتو آموزش هاي سازماني

در عصر حاضر يكي از مهمترين راهكارهاي توانمندسازي كاركنان جهت توسعه سازمان ها، آموزش هاي سازماني بوده و مديران سازمان ها، همواره در پي تعيين تاثير آموزش هاي سازماني بر ساير خروجي ها مي باشد. هدف از نگارش اين پژوهش، تعيين تاثير آموزش هاي سازماني بر رضايت شغلي و عملكرد كاركنان بانك صادرات مي باشد. تحقيق حاضر، از نظر هدف، كاربردي و از لحاظ گردآوري داده ها، توصيفي- پيمايشي محسوب مي شود. ابزار گردآوري داده ها نيز پرسشنامه بوده كه براي تدوين آن، از مطالعات كتابخانه اي و ميداني استفاده شد. جامعه آماري شامل كليه ستاد بانك صادرات به تعداد 1683 نفر مي باشد كه با بهره گيري از فرمول حجم نمونه كوكران، 313 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. روش نمونه گيري نيز، تصادفي طبقه اي بود. نتايج حاصل از بكارگيري آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون بيانگر تاثير معنادار ميان آموزش هاي سازماني بر رضايت شغلي و عملكرد كاركنان بود. همچنين نتايج حاصل از بكارگيري آزمون ميانگين نشان داد كه متغير عملكرد كاركنان در سطح نسبتاً مناسب و متغيرهاي آموزش هاي سازماني و رضايت شغلي كاركنان در سطح نامطلوبي قرار گرفتند. ضمن اينكه نتايج حاصله از بكارگيري آزمون هاي تحليل واريانس و تي-استيودنت بيانگر عدم وجود تفاوت معنادار در افراد با ويژگي هاي جمعيت شناختي مختلف در ميزان آموزش هاي سازماني، رضايت شغلي و عملكرد آنان مي باشد.