حيات برزخي از منظر آيت الله جعفر سبحاني تبريزي مدظله العالي

بدن ابزاري براي نفس مجرد انساني است كه به وسيله آن مي تواند استعدادهاي نهفته خود را متبلور و شكوفا سازد. نفس، پس از قطع علاقه از بدن، در جهان ديگري به نام عالَم «برزخ» يا عالم «مثال»، با تعلق گرفتن به «قالب مثالي» يا «جسم برزخي» به حيات خود ادامه مي دهد. برزخ يكي از اصول اعتقادي مسلمانان و مرحله‌اي از عوالم وجود و حد فاصل بين جهان محسوس و آخرت است. نوشتار حاضر با هدف بنيادي و راهبردي و روش نقلي- وحياني به جمع آوري مطالب به شيوه كتابخانه اي پرداخته و حيات برزخي را از منظر آيت الله جعفر سبحاني با رويكرد قرآني و كلامي مورد بررسي قرار داده و به اين نتيجه رسيده است كه، انسان داراي نفسي مجرد و زوال‌ناپذير است كه پس از طي مرحله زندگي دنيوي خود و مفارقت از بدن به مرحله ديگري از زندگي وارد مي‌شود. اين مسأله مورد اختلاف وهابيت و علماي شيعه مي باشد.