بررسي مولفه هاي موثر در طراحي مركز فرهنگي با نگاهي به باغ ايراني

معماري عرصه بروز روحيات، حالات، آرمان ها و اعتقادات انسان ها و تلاقي فرهنگ، هنر و فن است. از اين رو مي توان گفت نتيجه هر فعاليت معماري (اثر معماري) به طور مستقيم از فرهنگ و باورهاي مردم تاثير پذيرفته و در طي فرآيند زماني بر آن تاثير مي گذارد. باغ ايراني به عنوان يكي از شاخصه هاي غني معماري و تمدن ايراني و تاثير گذار در ارتقاء منظر شهري، متاسفانه در شهرسازي امروز ما، هر روز بيش از گذشته به معنايي كه عموم مي شناسند، از محيط شهرهاي ما رخت برمي بندد و قشر جوان ما از وجود مكاني اجتماع پذير با شاخصه و الگو هاي معماري ايراني باز مانده است. جامعه ايران به عنوان تمدني كه خود ايجادكننده باغ و داراي يكي از سبك هاي مهم باغ سازي در جهان است، فاقد روشي جديد براي طراحي باغ است. اين روش جديد مي تواند از باغ سازي ايراني الگو بگيرد و با خوانشي مجدد ضمن ارتقاء منظر شهري، معيارهايي براساس سبك باغ ايراني در طراحي فضاهاي مدرن فرهنگي كه با زندگي امروز تناسب داشته باشد تدوين و به مرحله اجرا گذارده شود. در اين پژوهش با بهره گيري از نظر كارشناسان، مولفه هاي موثر در طراحي فضاي فرهنگي با الگوي باغ ايراني به منظور ترقيب بيشتر جوانان به حضور در چنين فضايي مشخص و مورد بررسي واقع گرديد و نتايج بدست آمده با استفاده از تكنيك تاپسيس نشان داد 11 مولفه در انگيزش استفاده كنندگان از مركز فرهنگي وجود دارد كه اجتماع پذيري، امنيت و آسايش محيط و ارتباط با طبيعت سه عامل برتر در اين زمينه هستندكه در طراحي مجموعه مورد استفاده قرار گرفته است