بررسي ارزش ها و ابعاد تاثير گذار بر طراحي محله پياده مدار (با تاكيد بر بعد اجتماعي) مطالعه موردي: محور ورودي محله شام غازان تبريز

زندگي در فضاهاي محلي و خيابان هاي آن در جريان است و توقف نمي پذيرد. در حقيقت محله تبلور كالبدي زندگي جامعه ي ساكن در آن است، به عبارت ديگر محله جسم و جان ساكنين آن است. محله ها اغلب اجتماعات مربوط به جامعه هستند كه اعضايش به شكل ملموسي با هم ارتباطات چهره به چهره دارند. با نگاهي گذرا به سابقه ي شهرنشيني خود شاهد محلاتي هستيم آرام و خودماني. فضائي كه حضور غريبه ها در آن به حداقل رسيده بود. ديگران صرفا به منظور و مقصد خاصي وارد آن شده، كنترل اجتماعي لازم در آن وجود داشت فضاي عمومي اين محلات خلوت و خودماني بود خردسال مي توانست اولين تجربيات اجتماعي اش را در كوچه ها به دست آورد، پيران و كهنسالان امكان مكث و حركت آهسته را در آن داشتند. ولي با كمال تعجب رشد و توسعه علم و ورود تكنولوژي وارداتي يك قرن اخير، به جاي پيشرفت، باعث نابودي كيفيتهاي محل زندگي ما شده است. توسعه هاي اتومبيل محور و بي رويه شهري، اثرات زيان باري بر محلات و محيط هاي شهري وارد كرده است. بررسي تاريخ شهرسازي ايران نشان مي دهد كه شهرها در گذشته از قابليت پياده مداري بالايي برخوردار بوده و پياده روي به دليل هزينه كم و دسترسي آسان براي همه، به عنوان اصلي ترين الگوي جابجايي در محلات شهر به شمار مي آمده است؛ اما پس از انقلاب صنعتي و سلطه اتومبيل، فقدان فضاهاي پياده محور، شهرها را دچار مشكل نمود و برنامه ريزان و طراحان شهري را ناگزير به ارائه راه كارهايي براي احياي اين فضاها كرد. پرداختن به موضوع پياده مداري نيازمند اين است كه مفاهيم مرتبط با موضوع بررسي شوند.در مرحله اول مفاهيم لازم و مرتبط تشريح شده است سپس به ارزش هاي پياده مداري پرداخته شده است،سپس ابعاد تأثير گذار بر كيفيت پياده مداري بررسي شده است.