مشكلات بين فردي و استرس تحصيلي در دانش¬آموزان

نوجواني دورۀ ايجاد سازگاري‌هاي متعدد و جديد براي ورود به دنياي بزرگسالي است و مي‌تواند با مشكلاتي در سازگاري‌ها همراه باشد. پژوهش حاضر باهدف بررسي رابطۀ مشكلات بين فردي با استرس تحصيلي دانش آموزان صورت گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگي بود. شركت‌كنندگان تعداد 120 نفر بودند كه از طريق نمونه‌گيري خوشه‌اي تك‌مرحله‌اي و سپس تصادفي ساده از ميان كل دانش آموزان متوسطه اول شهرستان نوشهر در سال تحصيلي 96- 95 به حجم 2060 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي مشكلات بين فردي (IIP-32) بارفام، هاردي استارپ، استرس انتظارات تحصيلي (AESI) آنگ و هوان بودند. يافته هاي به‌دست‌آمده از ضريب همبستگي اسپيرمن نشان دادند كه مشكلات بين فردي با استرس تحصيلي رابطه آماري معني‌داري (R= 0/673) در سطح (P 0/001) داشتند و با بالا رفتن ميزان مشكلات بين فردي، استرس تحصيلي دانش آموزان نيز بالا رفت و همچنين به چرخه مشكلات بين فردي، استرس مجدد دامن خواهد زد.