تغييرات اقليمي و اثرات آن بر سيلاب (مطالعه موردي شهرستان اقليد)

يكي از راه هاي هدر رفتن آب در مناطق مختلف آب و هوايي ايران ، تبخير و تعرق است . اين پديده سهم مهمي در اتلاف آب بويژه در مناطق خشك و نيمه خشك كشور دارد و تابع پارامترهاي مختلف اقليمي و ويژگي هاي تو پو گرافي هر منطقه است . اولويت بندي و تعيين شدت تاثير هر يك از اين پارامترها بر روي تبخير و تعرق مي تواند ضمن افزايش شناخت از عوامل موثر بر تبخير و تعرق در هر منطقه به مديريت منابع آب در آن منطقه بسيار كمك كند با استفاده از داده هاي بلند مدت ايستگاه هواشناسي سينوپتيك شهرستان اقليد در يك دوره بيست و هفت ساله ( 2017 – 1991 )به صورت ماهانه و سالانه محاسبه شده است. كه داده هاي مورد استفاده عبارت از : ميانگين دما ، ميانگين حداقل و حداكثر دما ،ميانگين رطوبت نسبي ،ميانگين سرعت باد در ارتفاع دو متري سطح زمين و ميانگين ساعت آفتابي ايستگاه كه با توجه به دسترس بودن پارامترهاي مورد نياز بررسي شد . نتايج محاسبه ضريب هبستگي نشان مي دهد كه پارامتر اقليمي دما به ميزان 947/0 بيشترين تاثير را بر تبخير وتعرق دارد . بر اين اساس بيشترين مقادير تبخير و تعرق به مقدار 1/1146ميليمتر در سال مربوط به سال 2005 مي باشد و كمترين مقدار 6/1036ميليمتر در سال مربوط به سال 1992مي باشد.كه اختلاف اين دو مقدار5/109 ميليمتر مي باشد كه ساليانه يك روند صعودي طي مي كند.دراين دوره بلند مدت نرمال بارندگي منطقه 6/325ميليمتردرسال و نرمال تبخير و تعرق 8/1106ميليمتر درسال كه نكته مهم مقدار تبخير و تعرق در اين منطقه 2/781 ميليمتر بيشتر از بارندگي ساليانه است.كه مديريت منابع آب با توجه به تغييرات اقليمي و نوسانات آب و هوايي مي طلبد.