بررسي اثرات تغيير اقليم بر مقادير حدي بارش و دماي شهر شيراز تحت مدل(EC-EARTH)

پارامتر‌هاي اقليمي نظير بارش، دما و به تبع آن افزايش يا كاهش در رواناب سطحي يا تغييرات فصلي، تحت تاثير تغييرات اقليمي در دراز مدت، افزايش يا كاهش مي‌يابد. سيلاب ها با دبي بالا در اثر بارش هاي سنگين اتفاق افتاده و مديريت سيلاب نيازمند شناخت عناصر تشكيل دهنده آن مي باشد. در اين مطالعه با استفاده از مدل LARS-WG دادهاي روزانه بارش، دماي كمينه و بيشينه ايستگاه سينوپتيك شيراز تحت مدل EC-EARTH (گزارش پنجم IPCC و سناريوهاي RCP) ريزمقياس شده اند. براي بررسي مقادير حدي از توزيع گامبل استفاده شده است. نتايج نشان ميدهد؛ كه ميزان دما در هر دو سناريو RCP45 و RCP85 روند افزايشي داشته است و فقط فصل پاييز دماي بيشينه در سه دوره مورد بررسي روندي كاهشي داشته است. ميزان افزايش دماي دوره پايه (1961-2010) تحت سناريو RCP45 براي سه دوره 2040-2021، 2060-2041 و 2080-2061 به ترتيب برابر با 51/1 ، 2/2 و 53/2 درجه سانتي گراد است و ميزان اين افزايش براي سناريوي RCP85 به ترتيب 47/1، 54/2 و 05/4 درجه سانتي گراد بوده است. ميزان تغييرات بارش براي سه دوره مورد بررسي نسبت به دوره پايه و سناريو RCP45 به ترتيب2.1- ، 1.6- و 4 درصد بوده و براي سناريوي RCP85 برابر با 1.1 ، 11.5 و 1.3 درصد بوده است (مقادير منفي نشان از كاهش ميزان بارش). وقوع سيلاب ها و شرايط حاد هيدرولوژيكي در اثر بارش هاي حداكثر متناسب با دوره برگشت ها متفاوت بوده نتايج نشان مي دهد با توجه به اين كه در تعدادي از فصول بارش روند كاهشي داشته، اما حدكثر بارش محتمل طبق دو سناريوي RCP45 و RCP85 روند افزايش داشته، كه نشان از سيلابي تر شدن بارش هاي پيش بيني شده با دوره بازگشت هاي متفاوت است. ميزان بارش حدي پيش بيني شده در فصل زمستان تغييرات كمتري نسبت به ساير فصول داشته است.