نقش عوامل انساني در ايجاد وتشديد سيلاب در حوزه آبخيز كردان و راهكارهاي ساماندهي و كنترل سيلاب در آن

تجاوز به حريم رودخانه ها و بسترهاي طغياني همانگونه كه در حوزه آبخيز كردان مشاهده مي گردد، مستلزم اشغال فضاهايي از آن است كه در دراز مدت باعث كاهش ظرفيت طبيعي رود مي گردد. اين مسئله در زمان وقوع سيلاب هاي بزرگ نه تنها باعث بروز خطرات جاني و مالي براي اين واحدها و ساكنان آن خواهد شد بلكه اين تاسيسات خود مانعي در برابر حركت سريع و تخليه آب بوده و باعث دپو شدن سيلاب وبالارفتن قدرت تخريبي آن براي اراضي پايين دست نيز مي باشد.مناطق روستايي واقع در مجاورت رودخانه كردان باخسارت هاي مستقيم و غير مستقيم مواجه مي باشند كه شامل تخريب منازل و تاسيسات،اختلال در ارتباطات ناشي از تخريب جاده ها، خاكريز ها و كانال هاي آبرساني و سازه هاي آبي ديگر و همچنين تلفات جاني است.اين حوزه از دو بخش كوهستاني و دشتي تشكيل شده است.با توجه به مورفولوژي منطقه،احتمال وقوع سيلاب و خطر پذيري سيلاب در مناطق كوهستاني به خصوص روستاهايي كه درداخل دره ها و دشت هاي سيلابي واقع شده اند، بيشتر از نواحي دشتي پايين دست مي باشد.احداث سازه هاي نامناسب و نامتناسب از قبيل پل ها،ديوارها،آبشكن هاو دايك ها در كنار ساير دخالت هاي انساني از قبيل عدم رعايت حريم رودخانه ها ، ايجاد تاسيسات و توسعه اراضي كشاورزي و باغات نيز به نوبه خود مي تواند بر بروز يا تشديد سيل نقش به سزايي داشته باشد.نتايج به دست آمده از تحقيق در حوزه آبخيز كردان بر تاثير متفاوت هر يك از دخالت هاي ياد شده بر تغيير عمق و سطح سيل گيري سيلاب ها با دوره بازگشت مختلف دلالت داشته است. آبگذرها ، شيب شكن ها به ترتيب بيشترين و كمترين تاثير در عمق و سطح سيل گيري در منطقه مورد مطالعه را داشته است.