بررسي اثرات ناشي از فعاليت هاي انساني و تغييرات آب‌وهوايي بر كاهش جريانات سطحي رودخانه هاي واقع در حوضه آبريزكرمان

با توجه به نياز روزافزون بشر، توسعه بهره برداري از منابع آب موجود استان كرمان جهت تامين آب شرب به دليل كاهش باران، عدم تغذيه مناسب آبخوانها و كاهش جريانات سطحي با محدوديت شديدي مواجه است. لذا با بررسي آمار ايستگاههاي موجود در منطقه مي تواند علل انساني و اقليمي موثر بر ميزان جريانات سطحي را شناسايي نمايد. در اين تحقيق، تعدادي از ايستگاههاي هيدرومتري و باران سنجي واقع در سطح حوضه هاي آبريز استان كرمان انتخاب شد. با توجه به آمار موجود ايستگاه‌ها، دو دوره بلند مدت 45 ساله 90- 1345 و كوتاه مدت 90-1380 به عنوان دوره هاي شاخص آماري به منظور تعيين درصد كاهش بارندگي و آبدهي ايستگاه هاي مورد مطالعه در دوره كوتاه مدت 10 ساله نسبت به دوره بلند مدت 45 ساله، مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفته و درصد كاهش هر كدام از ايستگاه ها مشخص گرديد. سپس به منظور بررسي اثرات تغييراقليم بر كيفيت منابع آب استان، از نتايج آناليز شيميائي آب زيرزميني منابع انتخابي استفاده شد. نتايج بدست آمده نشان مي دهد ميانگين بارندگي 45 ساله نسبت به 10 ساله اخير در حوضه هاي آبريز استان كاهشي برابر با %14.6 داشته است در حاليكه ميانگين درصد تغييرات آبدهي سالانه در دوره هاي مشابه در ايستگاه هاي هيدرومتري %55.5 كاهش را در سطح استان كرمان نشان ميدهد، كه اين ميزان اختلافات نشانگر عدم امكان بازگشت، به شرايط متوسط درازمدت آبدهي ميباشد. علاوه بر تاثير چشمگير تغييراقليم بر كميت آبدهي رودخانه هاي استان، بررسي كموگراف (شوري آب) در چندين دشت از محدوده هاي مطالعاتي، حاكي از كاهش كيفيت منابع آب زير زميني و افزايش شوري آب به دليل عدم تغذيه مناسب سفره ها بواسطه كاهش بارش و جريانات سطحي وعدم تغذيه مناسب و برداشت بيش از توان ديناميكي سفره مي باشد. عدم توليد جريان سطحي سبب كاهش تغذيه مناسب آب هاي زير زميني كه از منابع مهم تامين آب شرب و كشاورزي مي باشد، مي گردد. لذا بايد با پذيرش كاهش ميزان منابع آب تجديد پذير استان، به عنوان يكي از حوزه هاي حياتي، در صرفه جويي و استفاده بهينه از آب، در تمامي بخش هاي مصرف و تغيير الگوي مصرفي فعلي، گامي اساسي در جهت كاهش صدمات جبران ناپذير تغيير اقليم برداريم.