استفاده از ضرايب گياهي بر مبناي شاخص هاي گياهي جهت برآورد تبخير- تعرق بوسيله سنجش از دور(RS) در كشاورزي

ضرايب گياهي براي تعيين نيازهاي آبي گياه بر مبناي تبخير – تعرق (ET) انجام شده از يك گياه مرجع تحت مجموعه اي از شرايط هواشناسي توسعه داده شده است. در آغاز دهه 1980 تكميل ضرايب گياهي توسعه داده شده از طريق مطالعات لايسي متري يا تعيين شده توسط نظر كارشناسان، بوسيله شاخص هاي پوشش گياهي سنجش از دور (VI) كه وضعيت واقعي گياه را مزرعه به مزرعه اندازه گيري مي كند، شروع شد. شاخص هاي پوشش گياهي (VIها) تراكم شاخ و برگ سبز را بر مبناي ميزان بازتاب باند قرمز نور مرئي و نزديك مادون قرمز (NIR) از تاج پوشش گياهان و همبستگي بالاي آن ها با فرآيندهاي فيزيولوژيكي گياهي از قبيل ET و فتوسنتز كه وابسته به ميزان جذب نور بوسيله پوشش گياه است، اندازه گيري مي كند. در حال حاضر ضرايب گياهي بر پايه بازتاب براي محصولات مختلف از جمله ذرت، گندم، يونجه، پنبه، سيب زميني، چغندرقند، سبزيجات، انگور و محصولات باغي توسعه يافته است. تحقيقات ديگر نشان داده است كه VIها مي تواند براي پيش بيني ET در مزارع با تركيبي از محصولات و به اين ترتيب براي پايش ET در سراسر يك محدوده تحت آبياري استفاده شود. ضرايب گياهي بر پايه VI مي تواند به كاهش استفاده از آب كشاورزي با تطبيق ميزان آبياري به نياز آبي واقعي يك محصول بجاي تخصيص آب در شرايط بهينه مدل شده رشد گياه كمك كند. مزيت اصلي روش هاي VI براي برآورد ET اين است كه تعرق وابسته به تشعشع جذب شده بوسيله پوشش گياهي شده است. اولين اشكال اين روش ها اين است كه نمي توانند تاثيرات تنش و تبخير خاك را از بين ببرند.