بررسي زمينه گرايي اجتماعي-فرهنگي در بافت تاريخي شهرهاي ايراني نمونه موردي: بافت تاريخي شوشتر

Study of socio-cultural contextism in the historical context of Iranian cities Case Study: Shushtar Historical Texture

بافت كالبدي و ساختار مكاني-فضايي شهرها، يكي از مهمترين ابعاد هويتي شهرها را شكل مي دهد، زيرا شكل گيري بافت كالبدي متأثر از انديشه ها، باورها، فعاليت ها و سطح فرهنگ جامعه است. از اين رو، شناخت اين بخش از شهرها مي توانند به شناخت بيشتر ساير ابعاد اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي بيانجامد. يكي از عوامل تأثير گذار رويكرد زمينه گرايي اجتماعي-فرهنگي است كه بر ساختار شهرهاي ايراني از جمله شهر شوشتر تأثير بسزايي دارد. هدف اين تحقيق، بازتعريف معيارهاي فرهنگي-اجتماعي در معماري زمينه گرا در بافت تاريخي شهر شوشتر مي باشد. روش تحقيق اين پژوهش كيفي است. روش به كارگرفته شده در اين تحقيق به صورت توصيفي-تحليلي بوده، همچنين براي جمع آوري اطلاعات، از روش تحليل محتوايي جهت مباني نظري پژوهش و مطالعات ميداني نيز بهره گرفته شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق اين است كه بين بافت تاريخي شهرها و فرهنگ، رابطه دوسويه و معناداري وجود دارد. اين ارتباط در بافت شهري از جمله ختم شدن معابر و گذرهاي پياده به مراكز مهم مذهبي مثل، مقبره شيخ شوشتري، مسجد جامع و امام زاده عبدالله عينيت يافته است. بر اين اساس، استفاده از اصول معماري زمينه گراي اجتماعي- فرهنگي، مي تواند گامي مؤثر در شكل گيري در بافت جديد شهر شوشتر به حساب آيد.