بررسي مدل هاي پايه در مسائل مكان يابي عمومي در برنامه ريزي شهري

Basic Modeling in General Location Planning in Urban Planning

شهر، طي دهه‌هاي اخير، از سوي انديشمندان جغرافيا، جامعه شناسي، اقتصاد، جمعيت‌شناسي و برخي علوم ديگر، تعاريف متعددي از شهر ارائه شده‌است و جامعه شناسان از جمله انگلس و ماركس، شهر را محل تمركز جمعيت، ابزار توليد، سرمايه، نيازها و احتياجات و غيره مي‌دانند كه تقسيم كار اجتماعي، در آنجا صورت گرفته‌است. جغرافيدانان، شهر را منظره اي مصنوعي از خيابان ها، ساختمان ها، دستگاه ها و بناهايي مي‌دانند كه زندگي شهري را امكان پذير مي‌سازد. مطالعات بر اساس روش تحليلي و توصيفي انجام شده است. نظريات مكان يابي ابتدايي با توجه به غالب بودن اقتصاد بر پايه كشاورزي، بر اساس كسب بهينه سود در فعاليت هاي كشاورزي پايه ريزي شده بودند. اما به موازات پر رنگ شدن نقش صنعت و گسترش توليد صنعتي، تغيير رويكردي در نظريات مكان يابي بوجود آمد، به نحوي كه بتوان با صرف كمترين ميزان هزينه بيشترين سود را به دست آورد. مكان يابي، فعاليتي است كه قابليت‌ها و توانايي‌هاي يك منطقه را از لحاظ وجود زمين مناسب و كافي و ارتباط آن با ساير كاربري‌هاي شهر براي انتخاب مكاني مناسب به ‌منظور استفاده در يك كاربري خاص را مورد تجزيه و تحليل قرار مي‌دهد.

City, in recent decades, the thinkers, geography, sociology, economics, demography and some other sciences, various definitions of the city is presented and sociologists such as Marx and Engels, in the concentration of the means of production, capital requirements and Needs, etc., know that there is a division of social work there. Geographers recognize the city as an artificial view of the streets, buildings, structures and structures that make urban life possible. Studies have been conducted on the basis of analytical and descriptive methods. Grounded location ideas were based on the predominantly agricultural-based economy, based on optimal profit gains in agricultural activities. But as the role of industry and the expansion of industrial production become overtaken, a change in the approach to locational considerations has come about, so that the most benefit can be gained with the least cost. Locating is an activity that analyzes the capabilities and abilities of an area in terms of the proper land and its relevance to other city uses to select the appropriate location for use in a particular user.