كليدواژه :
آرامگاه زرتشتيان , اعتقاد به معاد در دين زرتشت , معماري آرامگاه ها , دين زرتشت و طبيعت , آرامگاه
چكيده فارسي :
انسان از آغاز آفرينش همواره با طبيعت همراه بوده است، هر چند كه گاهي براي رفاه و زندگي بهتر مجبور به تصرف در طبيعت و سلطه بر آن با ايجاد تغييراتي مصنوع و ساخته ي دست بشر مي شده است. چنانچه هرمان هسه مي گويد «ما بايد طبيعت را به چشم مادرمان بنگريم و با آرامش خودمان را به او تسليم كنيم تا بتوانيم خيلي راحت احساس كنيم كه به جهان باز مي گرديم، همان طور كه همه موجودات ديگر باز مي گردند. همه ي ما در حقيقت جزئي جدايي ناپذير از اين كل هستيم. طغيان عبث است، ما بايد خودمان را به اين جريان بزرگ واگذار كنيم». با توجه به موارد ذكر شده احترام به طبيعت، احترام به انسان و حيات بشر است. از سوي ديگر اكثر اديان الهي به معاد و زندگي پس از مرگ معتقد هستند و دين زرتشتي از اين قاعده مستثني نبوده است. در دين زرتشتي اعتقاد بر اين است كه تا حد امكان به طبيعت احترام گذاشته شود، لذا در گذشته هاي بسيار دور اموات خود را دفن نمي كردند تا خاك آلوده نشود و نمي سوزاندند تا هوا و آتش آلوده نگردد و آن را به آب نمي سپردند تا آب آلوده نگردد، اما رفته رفته با گذر زمان، معماري آرامگاه ها دستخوش تغييراتي شد. در اين پژوهش هدف بررسي چگونگي تغيير و تحولات معماري آرامگاه ها و نتيجه گيري از اين تغييرات حاصل از مشاهدات ميداني مي باشد، چرا كه لزوم بازگشت به گذشته و آداب و رسوم باستاني با اهداف معنوي و اصيل، امري غير قابل انكار است.
چكيده لاتين :
Man has always been associated with nature from the beginning of creation, although he has sometimes had to conquer nature for better welfare and better life, and he has been dominated by artificial alterations made by mankind. As Hermann Hesse says, We must look at nature in the eyes of our mother and give it to ourselves in peace, so that we can feel very comfortable returning to the world, as all other beings return. All of us are, in fact, an inseparable part of the whole. The outbreak is in vain; we have to give ourselves to this great flow. Regarding the above mentioned, respect for nature, respect for human life and human life. On the other hand, most divine religions believe in resurrection and life after death, and the Zoroastrian religion has not been an exception to this rule. In Zoroastrianism, it is believed to be respected as much as possible in nature, so in the past, they did not bury their wounds so that they did not pollute the soil and did not burn it to prevent contamination of air and fire and not to let it into water. Water is not polluted, but gradually, the architecture of the shrines has undergone a change. The purpose of this research is to investigate the changes in the architecture of the tombs and the conclusions of these changes due to field observations, because the necessity of returning to the past and the ancient customs of the spiritual and authentic purposes is undeniable.
