ارزيابي دوام وارفتگي تعدادي از سنگ هاي نما با استفاده از خصوصيات زمين شناسي مهندسي

Correlation between Durability Index and Mechanical Properties of some Samples from Building Stones with emphasis on the influence of the number of wetting and drying cycles

شاخص دوام يك پارامتر مهندسي مهم در ارزيابي زوال پذيري سنگ ها در برابر عوامل هوازدگي شيميايي و فيزيكي است كه رابطه نزديكي با ويژگي هاي مكانيكي سنگ ها دارد. در اين تحقيق، 14 نمونه سنگ نما تهيه و ويژگي هاي فيزيكي شامل چگالي، تخلخل، جذب آب و ويژگي هاي زمين شناسي مهندسي شامل مقاومت فشاري تك محوري، مقاومت كششي برزيلين، شاخص مقاومت بار نقطه اي و سرعت موج P آنها تعيين شده است. همچنين آزمايش شاخص دوام تا 15 چرخه انجام شد و همبستگي آن در چرخه هاي مختلف در برابر ويژگي هاي زمين شناسي مهندسي با انجام تحليل رگرسيون دومتغيره مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان مي دهد كه رابطه مستقيمي با ضريب همبستگي (R) 55/0 تا 91/0 بين شاخص دوام (Id15) و ويژگي هاي مكانيكي وجود دارد. علاوه بر اين، با افزايش تعداد چرخه هاي تر و خشك شدن، ضريب همبستگي (R) بين شاخص دوام در برابر ويژگي هاي زمين شناسي مهندسي افزايش يافته است. نتايج به دست آمده از تحليل رگرسيون نشان مي دهد كه چرخه دوم آزمايش شاخص دوام، نشان دهنده دوام واقعي نيست و براي ارزيابي دقيق تر دوام سنگ ها، ضروري است آزمايش با چرخه هاي بيشتري انجام شود.