بررسي نقش خلوت در مسكن سنتي و معاصر

Study the role of privacy in traditional and contemporary housing

خانه مكاني است كه اولين تجربه هاي بي واسطه حضور در فضا، در خلوت و جمع درآن صورت مي گيرد. خلوت به معناي فرايندي است كه طي آن انسان به تنظيم حوزه رابطه خود با ديگران و تجربه خويشتن نگري نائل مي شود و بيش از هر مكان ديگري در خانه مجال بروز مي يابد.وجود خلوت در محيط زندگي، مي تواند به ايجاد زمينه مناسب در ابعاد فردي و اجتماعي بيانجامد.علاوه بر آن مسكن به عنوان جايي كه سكينه و آرامش در آن جاري است نيازمند نوعي خلوت است.اين پرسش مطرح است كه خلوت چيست؟و تحقق اين معنا در مسكن سنتي چگونه بوده است و تداوم اين معنا در كالبد خانه هاي معاصر چگونه است؟ اين تحقيق با رويكردي كيفي و براساس روش تفسيري-تاريخي تحقق طيف خلوت را در دو گروه خانه هاي سنتي و معاصر ايراني مورد ارزيابي قرار داده است. فرضيه محوري اين تحقيق آن است كه عدم توجه به ماهيت طيف خلوت در طراحي فضاهاي مسكوني سبب شده است تا اين فضاها با عطف به يك وجه از اين مفهوم سامان يابندو آن را به محيطي ناكارآمد در تامين نيازهاي ساكنين آن تبديل كند. براساس نتايج حاصله ،برخورد تك بعدي با ماهيت خلوت در اين دو گروه خانه ها، به حذف بخشي از قلمرو منجر شده است و موجب شده تا خلوت فردي و خلوت جمعي ساكنين خانه،هر كدام در يك گروه از اين خانه ها مجال بيشتري براي بروز بيابند.لذا جهت تامين تعادل ميان اين دو ،توجه همه جانبه به طيف خلوت مي تواند به عنوان رويكرد فراگير موردتوجه قرار گيرد تا بتوان به موازات آن طيف قلمروهاي مسكوني در زيست جهان خانه محقق شود.

The abstract is the home is the place where the first immediate experience of being in space is kept in privacy and aggregate. Privacy means a process in which a person sets his own relationship with others and experiences good-natured self-realization and more than any other place appears in the home. The existence of privacy in a living environment can lead to the creation of an appropriate context in individual and social dimensions. In addition, the house needs a kind of privacy as a place where it is quite and calm. The question arises as to what the privacy is?and how this meaning has been realized in the traditional houses?and what is the continuation of this meaning in the buildings of contemporary houses? This research, with a qualitative approach and based on historical interpretation method, evaluates the realization of the spectrum in two groups of traditional and contemporary Iranian homes. The pivot hypothesis of this research is that the lack of attention to the nature of the spectrum has led to the design of residential spaces, to turn these spaces into one aspect of this concept and turn it into an inadequate environment to meet the needs of its inhabitants. According to the results, a single-dimensional collision with the nature of the privacy in these two groups of houses has led to the removal of part of this territory and causing individual privacy and collective privacy of the residents of the home, each of them in a group of these homes, will have more chance to be revealed. In order to balance these two, attention to the entire spectrum of privacy can be considered as an inclusive approach, in order to realize the rang of residential realms in the home life of the home.