مولفه هاي تأثير گذار در تعامل انسان با طبيعت در باغ هاي ايراني

Factors Influencing the Human-Nature Interaction in Persian Gardens

چكيده: ارتباط انسان و طبيعت از يكسو و تجربه ي پيشينيان در طراحي باغ ايراني و رسيدن به محيطي دلنشين با كمك اشكال هندسي و تلفيق عناصر طبيعت از سوي ديگر، موجب شده تا اصول طراحي اين باغ ها و مولفه هاي تأثير گذار در طراحي آنها مورد توجه و بررسي قرار گيرد؛ تا بدين وسليه بتوان در فضاهاي شهري امروزي، به مجموعه هايي هماهنگ تر با نيازهاي روحي و جسمي انسان دست پيدا كرد. هدف از تحقيق حاضر شناسايي مولفه هاي تأثير گذار در حفظ ارتباط با طبيعت در طراحي باغ هاي ايراني و استفاده از آنها در طراحي فضاهاي سبز شهري امروزي است. در فرآيند تحقيق از روش توصيفي _ تحليلي استفاده شده و داده هاي مورد نياز براي شكل گيري نظري موضوع با روش كتابخانه اي جمع آوري شده است. نتايج تحقيق نشان دهنده ي اين امر است كه باغ ايراني به كمك اشكال منظم هندسي، رابطه ميان طبيعت و دنياي درون را به تصوير مي كشد. در واقع باغ ايراني نظامي حكيمانه و كمال گراست كه عناصر طبيعت را به نحوي در خود جاي داده است كه نه تنها به نياز هاي فيزيكي انسان ها ، بلكه به نياز هاي روحي و رواني آنها نيز توجه كرده است. چنين الگوهايي مي تواند به عنوان راهنما و الگوي انسان در ساختن محيطي مناسب و هماهنگ با نظم موجود در طبيعت، مورد بهره برداري قرار گيرد. واژگان كليدي: رابطه انسان با طبيعت، باغ ايراني، عناصر باغ ايراني