توسعه ميان افزا، فرصتي براي تجديد حيات در زمينه هاي تاريخي (نمونه موردي: كاروانسراي گمشده اميرچخماق يزد)

infill development,the opportunity for regeneration in historical context

بافت ها و زمينه هاي تاريخي به عنوان بخش مهمي از ثروت فرهنگي و هويت ساكنين شهر به علت عدم پاسخگويي به نيازهاي روز، در گذر زمان به فراموشي سپرده شده اند و توسعه در خارج از محدوده ي اين مناطق روند انزواي آنان را بيش از پيش سرعت بخشيده است. توسعه ي ميان افزا به عنوان رويكردي در تجديدحيات سعي دارد با بهره گيري از فرصت هاي دروني موجبات احياء و زنده ساختن اين قبيل بافت ها و زمينه هاي تاريخي را فراهم آورد. رويكردهاي متفاوت توسعه ميان افزا در دهه هاي گذشته مورد آزمون و خطا واقع شده است، با اين حال اعتبار اين نوع از توسعه در بافت ها و زمينه هاي تاريخي به رويكرد حفاظت محور آن متكي مي باشد. توسعه ي ميان افزا به عنوان رويكردي پايدار و درون زا براي ارتقاء، اعتلا و پيشرفت؛ در كنار نگاهي حفاظت محور مي تواند فرصتي براي تجديد حيات بافت ها و زمينه هاي تاريخي باشد. كاروانسراي اميرچخماق، نمونه موردي مقاله حاضر، تكه‏اي گمشده از پازل مجموعه‏ي ارزشمند اميرچخماق يزد است كه در چند دهه گذشته تجارب مختلفي در آن صورت گرفته و بعد از تخريب گسترده در دهه گذشته، اكنون بصورت زمينه‏اي بلاتكليف و خالي به جاي مانده است. در اين پژوهش سعي بر آن است تا با گردآوري اطلاعات ميداني و كتابخانه ‏اي و اتكا بر روش تحليل و توصيف با تكيه بر استدلال منطقي، رويكرد توسعه ميان افزا با نگاهي حفاظت محور در جهت تجديد حيات اين كاروانسرا و نقش آفريني آن در مجموعه اميرچخماق يزد با مرور تاريخچه و ارزيابي اقدامات صورت گرفته در سايت، تبيين گردد.

Historical contexts as an important part of the cultural wealth and identity of the inhabitants of the city due to lack of responsiveness to the needs of the day, they have been forgotten over time and Development outside of these areas abroad has accelerated their isolation process more than ever. Infill development as an approach to regeneration, tries to restore and revive such historical context by using internal opportunities. Different approaches of infill development have been tested in the past decades, however, the credit of this type of development depends on its conservation approach in historical contexts. Infill development as a sustainable and intracellular approach to promote and improve; along with a conservation approach can be an opportunity for regeneration of historical contexts. Amir¬ chakhmaqe Caravanserai, the case example of the present paper, is a lost piece of the precious collection of Amir chakhmaqe Yazd that has had different experiences in the past few decades and has remained in a state of deadlock following widespread destruction in the last decade. In this study, it tries to explain by gathering field data and library and reliance on rational reasoning, the infill development approach with a conservation approach to regeneration this Caravanserai and its role in the collection of Amir chakhmaqe Yazd with reviewing the history and evaluation of actions taken on the site.