تحليل عددي و كنترل نشست تونل هاي ارتباطي در متروي تهران

امروزه اهميت ساخت مترو براي كلانشهرها و به خصوص كلانشهري مانند تهران بر كسي پوشيده نيست، بنابراين توسعه خطوط مترو براي تكميل شبكه حمل و نقل عمومي يك ضرورت اجتناب ناپذير است. ايجاد خطوط، ايستگاه و تونل هاي ارتباطي خط 1 و 6 نيازمند حفاري است، كه منجر به حذف توده اي از خاك و بروز تغييرات قابل توجه در وضعيت تنش منطقه و تغيير شكل هاي اطراف آن مي گردد، كه با توجه به سازه هاي در سطح زمين و تأسيسات(خطوط لوله آب، گاز و....) بيشتر اهميت پيدا مي كند. پيش بيني رفتارتوده خاك درساخت فضاهاي زيرزميني به علت اينكه يك محيط كاملاً غيرهموژن و غيرهمسان مي باشد و رفتاركاملاً غيرخطي دارد،بسيارپيچيده است. دراين تحقيق، براي محاسبه ميزان تغيير شكل زمين و تعيين محل تمركز تنش در اطراف فضاي زيرزميني حفاري شده،از مدلسازي عددي المان محدود سه بعدي توسط نرم افزارPLAXIS 3D TUNNEL V1.2 استفاده شد .بر اين اساس بيشترين جابجايي ها در سقف تونل هاي ارتباطي اتفاق افتاده است؛ حداكثر نشست سطح خيابان كمتر از 2 سانتي متر مي باشد و حداكثر نيروي محوري و ممان خمشي ايجاد شده در پوشش تونل ها در سطح پايداري مي باشد.