بررسي تأثير بارهاي قائم و جانبي و طولي بر پايداري خطوط بالاستي

بحث پايداري خطوط بالاستي در مهندسي راه آهن يكي از مباحث گسترده در اين حوزه است. سازه خط بايستي اين توانايي را داشته باشد تا در مقابل انواع نيروهاي وارده همچون نيروهاي تكرار شونده قائم، جانبي، طولي و پيچشي ناشي از ترافيك و تغييرات دمايي مقاومت كافي از خود نشان دهد و دچار كمانش، جابجايي­هاي بيش از مقادير استاندارد و يا هرگونه خرابي­هاي ديگري كه مي­توانند بهره برداري از خط را مختل كنند، نشود. به بيان بهتر سازه خط بايستي پايداري خود را در مقابل تمامي نيروهاي وارده حفظ كند. يكي از مشكلات اصلي در خصوص پايداري، كمانش خطوط بالاستي است. وقوع پديده كمانش در درجه­ اول به علت نيروهاي طولي زيادي است كه در خطوط جوشكاري پيوسته ايجاد شده، كه در اين بين بخش عمده نيروهاي طولي در خط به علت تغييرات دما است. بنابراين يكي از راه هاي شناخت بحراني بودن شرايط خط، فهم درست از پارامترهاي اثرگذار بر دماي بحراني خط است. در عبور قطار از خط نيروهاي قائم، جانبي و طولي بر خط به صورت همزمان به خط وارد مي شود كه در صورت تركيب شدن با اثر دما به خصوص در قوس هاي تند مي­توانند باعث افزايش شديد نيروهاي جانبي شده و خط را در محدوده نا ­امن قرار دهند كه مي­تواند سبب كمانش خط و در نتيجه خروج از خط قطار شود، بنابراين علاوه بر مقاومت طولي، ميزان مقاومت جانبي خط در برابر نيروهاي وارده نيز در حفظ پايداري خط در برابر كمانش بسيار مهم است.