مطالعه پديدار شناسانه شيوه‌هاي آموزش‌هاي مذهبي والدين به كودكان پيش دبستاني

هدف پژوهش حاضر، بررسي پديدارشناسي شيوه هاي آموزش هاي مذهبي والدين به كودكان پيش دبستاني در شهرستان اروميه در سال تحصيلي 1397-1396 بود. پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و از حيث روش كيفي از نوع پديدار شناسي مي باشد. جامعه پژوهشي را والدين كودكان پيش دبستاني در شهرستان اروميه تشكيل مي دادند كه به روش هدفمند و بر مبناي اشباع داده تعداد 14 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي بدست آوردن اطلاعات از مصاحبه نيمه ساختار يافته استفاده شد. تجزيه تحليل داده ها به روش كلايزي صورت پذيرفت. يافته هاي تحقيق(شيوه هاي آموزش هاي ديني والدين) در 4 عامل اصلي و 16 عامل فرعي به شرح ذيل دسته بندي شدند: مولفه اول: الگوسازي (شامل اعتقاد و التزام عملي والدين به اصول دين، رعايت فروع دين، رعايت آموزه هاي اسلامي در خانواده)؛ سبك زندگي(موقعيت سازي، ميزگردهاي مذهبي خانوادگي، رعايت فرهنگ اسلامي، روش هاي تربيت ديني)؛ رسانه هاي آموزشي(شامل، استفاده از فيلم هاي آموزشي، نرم افزارهاي مذهبي و قرآني، انتخاب برنامه هاي مناسب راديو و تلويزيون، كتاب و تلفن همراه)؛ حضور در اماكن و مناسبت هاي مذهبي كه شامل(حضور در مساجد و شركت در اعياد و سوگواري هاي مذهبي به همراه فرزندان، شركت در اعياد و جشن هاي مذهبي، حضور در مراسمات مذهبي(سوگواري پيامبران و ائمه و برنامه هاي رحلت و سفرهاي زيارتي) بود. نتايج اين پژوهش بيانگر لزوم توجه هرچه بيشتر والدين به مقوله آموزش هاي ديني با توجه به شكاف نسلي و تغييراتِ جديد جامعه در حوزه فرهنگي است.