مروري بر مدل‌هاي تدوين استراتژي تكنولوژي

بديهي است كه سازمان‌ها بايد به‌طور كلي، به هر دو بعد استراتژي و عملياتي توجه كنند، مديران بسياري از شركت‌ها تمايل دارند تا تلاش‌هايشان را بيشتر روي وجه عملياتي و دستيابي به نتايج كوتاه مدت متمركز نموده و توجه كمتري به مسائل راهبردي دارند. مديريت تكنولوژي با تاكيد بر اهداف استراتژيك هر سازمان به اين نقاط ضعف بالقوه مي‌پردازد. بر همين اساس سازمان‌ها به منظور پيروي از رويكردي استراتژيك در مديريت تكنولوژي، نيازمند آن هستند كه استراتژي‌هاي وظيفه‌اي خود در حوزه فناوري را بر اساس استراتژي‌هاي سازمان و كسب و كار تعيين نمايند. در واقع، استراتژي‌هاي وظيفه‌اي ترجمه و تفسير استراتژي سازمان در بخش خاصي بوده و به عبارتي روش و طريق تحقق استراتژي سازمان در آن بخش خاص به شمار مي‌رود. به اعتقاد برخي صاحب‌نظران حوزه مديريت استراتژيك، يكي از استراتژي‌هاي وظيفه‌اي سازمان و شايد يكي از مهمترين آن‌ها، «استراتژي‌هاي مناسب تكنولوژي» است. با بررسي ادبيات موضوعي مديريت تكنولوژي درمي‌يابيم كه پژوهشگران، مدل‌ها و چارچوب‌هاي گوناگوني براي تدوين استراتژي تكنولوژي ارائه كرده‌اند كه نشان دهنده‌ي اهميت اين استراتژي وظيفه‌اي در افزايش رقابت‌پذيري بنگاه‌ها است. در اين مقاله تلاش شده است با توجه به اهميت موضوع تكنولوژي، به كمك منابع كتابخانه‌اي و طبقه‌بندي‌هاي اين حوزه، شيوه‌هاي تدوين استراتژي‌ تكنولوژي مورد بررسي قرار گيرند.